Εμάς, τούς γνησίους Έσφιγμενίτας μοναχούς μάς άπεκάλεσαν ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ και άς κατέχομεν τήν Μονήν διαδοχικώς μέ κουρά καί είναι η μετάνοιά μας ύποσχεθέντες νά μείνωμεν έν αύτή μέχρι τού φυσικού θανάτου μας. Ένήργησαν άπελάσεις. Έμποδίζουν τούς 'Εσφιγμενίτας νά είσέλθουν είς τό Άγιον Όρος.
Έμποδίζουν νά προμηθευθώμεν φάρμακα διά τούς άσθενείς καί τρόφιμα διά τους Πατέρας. Άναγκαζόμεθα νά τά προμηθευθώμεν μέ κόπους καί μύρια βάσανα…
Έχουν πεθάνει 27 Πατέρες χωρίς ίατρική διάγνωσι, διότι απαγόρευσαν τούς ίατρούς τούς δικούς μας νά έλθουν είς τήν Μονήν. Ένας ύπερηλικας μοναχός είσήλθεν είς τό πλοίον τής γραμμής καί μάλιστα ασθενής καί τόν πέταξαν έξω…
Σάς άναφέρω τά έλάχιστα καί όχι τά συχνά. Για αδελφό μέ κάταγμα όταν άπευθήνθημεν είς τήν Ί, Κοινότητα καί δεν μάς έξυπηρέτησεν, τόν μεταφέραμεν διά χειρός καί ό άσθενής νά σφαδάζει άπό τούς πόνους…
Αύτή είναι η άγάπη τού Πατριάρχου τής Ί. Κοινότητος καί τού Κράτους; Μέ λοστούς, βαριές,σιδεριές, καί μπολντόζες πρός έκδίωξιν των αδελφών έκ τού έν Καρυαίς Κονακίου μας είναι η άγάηη πρός ήμάς ; ΄Η, τά συνεχή δικαστήρια ( για να μας φέρουν ) σε έσχατη πτωχεία !!!
Οί κτίτορες τών Μονών άφιέρωσαν περιουσίαν διά νά έλεώμεν τούς πένητας, νά έχωμεν την φιλοξενίαν καί νά προσευχώμεθα καί νά μνημονεύωμεν αύτούς.
Πατριαρχείον, Κράτος καί Ί, Κοινότητα τά έδωσε όλα είς τήν νέαν συνοδεία,
Ποία ή εύθύνη των;
Όμως εμείς συνεχίζομεν θεία συνάρσει να τά έκτελούμεν αύτά παρότι τά έσοδα δόθησαν
είς τήν νέαν συνοδείαν,
Είναι νόμιμον νά δημιουργήσετε 21η Αγιορειτική Μονή είς το Άγιον Όρος; ( Τι λέτε; )
Εμείς, όλα όσα συνέβησαν τά λησμονούμεν προκειμένου νά συμβάλλομεν διά τό καλό τού Αγίου Όρους ύποστηρίζοντες καί τόν θεσμόν του Πατριαρχείου καί όχι πρόσωπα πρός άτομικόν συμφέρον.
Εμείς, όταν θελήσουν, όπως λέγεται, την διαφοροποίησην τήν έκκλησιαστικήν ως πρός τόν θεσμόν θά άντιταχθώμεν είτε έντός της Ι.Κοινότητος είτε έκτός αύτής όπως είμεθα σήμερον.
Ή διαφορά μας εΙναι στά πρόσωπα άπό τό 1924 έως σήμερον πού δέν φρονούν όπως ήταν τό Πατριαρχείον έως τό τέλος τού 19ου αίώνος,.
Δέν συμφωνούμεν μέ τά Οίκουμενιστικά φρονήματα τού έκάστοτε Πατριάρχου.
Άποδεχόμεθα νά συμμετάσχομεν είς τήν Ίεράν Κοινότητα άρκεί νά σεβαστείτε τήν Όρθόδοξον συνείδησίν μας.
Δέν δεχόμεθα τήν συλλειτουργίαν, συμπροσευχήν, καί τό Πατριαρχικόν μνημόσυνον,
Όταν αποδεχθείτε την έλευθερία τής θρησκευτικής συνειδήσεώς μας τότε δέν θα έχομεν λόγους να αρνηθώμεν και την συμμετοχήν μας είς την Ι. Κοινότητα…»