Και όταν ακούμε ότι ο κ. Ερντογάν τους φέρνει με αεροπλάνα εδώ από την Τουρκία, όταν ιδιαίτερα αγαπάμε τον τόπο και την πατρίδα μας και όταν στην εκκλησία έχουμε δώσει διαχρονικά δείγματα γραφής…400 χρόνια σκλαβιάς για τους νότιους, 500 χρόνια εδώ πάνω, η εκκλησία κράτησε την ταυτότητα αυτού του λαού.
Ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής δεν κατάφερε να σπάσει τις πόρτες της Βιέννας για να Οθωμανοποιήσει την Ευρώπη και ερχόμαστε σήμερα εν καιρώ ειρήνης…Ούτε ξενοφοβία έχω ούτε τίποτα, αλλά σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει κρίση δημογραφικά, τί κάνουμε; Μας λένε ότι είναι 50.000 αυτοί, αλλά ποιος ξέρει πόσοι είναι. Θεωρώ ότι ένα μεγάλο μέρος τους θα μείνουν εδώ.
Οι αγωνιστές μας του 1821 γιατί αγωνίστηκαν; Τα κόκκαλα του παππού μου είναι θαμένα για την ελευθερία του τόπου. Θα ισλαμοποιήσουμε τώρα την Ελλάδα μας;
Οι Τζιχαντιστές είναι 2ης και 3ης γενιάς από Γαλλία, Βέλγιο.. γι΄ αυτούς οι πράξεις τους είναι άγιες, δεν είναι έγκλημα. Το Κοράνι δεν είναι το Ευαγγέλιο, πρέπει να τα πούμε όλα αυτά. Δεν είμαι ξενόφοβος. Δεν τους αρέσει να ακούνε το λόγο της εκκλησίας, γιατί είναι ευαγγελικός και δεν είναι λόγος δικός μας. Είναι ο λόγος του Χριστού, του πατέρα των πάντων, αλλά έθεσε όρια ( σύνορα ) για την κάθε φυλή και για τον κάθε λαό.
Πόσοι σκοτώθηκαν από σουνίτες και σιίτες; Δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, θα τα βρουν με εμάς;
Ο Παπαρρηγόπουλος έγραψε την ιστορία του Γένους μας και του Έθνους μας γιατί ο επανασλαβισμός έλεγε ότι στις φλέβες των Ελλήνων έρρεε αίμα σλάβικο. Επί Φωκά και Τσιμισκή πράγματι κατέβηκαν Σλάβοι μέχρι την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν, αν και χάθηκαν στην πορεία των αιώνων…
Το 1995 εγώ διακονούσα στην Αμερική, όταν είπε το δόγμα Κίσινγκερ ότι «πρέπει να πειθαρχήσουμε αυτόν τον ( Ελληνικό ) λαό να μη μας εμποδίζει στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή». Αυτά εμφανίζονται τώρα…».
«Ενώ τους φιλοξενούμε, αυτή τη στιγμή χαντακώνεται και η οικονομία μας. Στην Ειδομένη δεν μπορούν να μετακινηθούν για τρόφιμα και την ίδια στιγμή μάς έκλεισαν τους δρόμους. Έχουμε βρεθεί εμείς στη γωνία, αντί να μας ευχαριστήσουν κιόλας που κόβουμε τη φέτα ψωμιού μας για να τους δώσουμε…Τους έχουμε δώσει τόσα πράγματα».
Για τις ευθύνες της κυβέρνησης στον χειρισμό του προσφυγικού:
«Ούτε αστυνόμος είμαι ούτε δικαστής ούτε τίποτα. Από επίσημα χείλη ακούω, λένε συνεχώς «το κράτος που είναι»; Δεν ξέρω.. είναι πουθενά; Περιοδεύουν κάποιοι υπουργοί, τί έχουν κάνει μέχρι σήμερα; Μόνο διαπιστώσεις ότι κάποιοι διακινητές τους εκμεταλλεύονται, άλλοι τους υπόσχονται.
Εγώ αυτό που κάνω το κάνω γιατί πρέπει να στοιχίζουμε τον εαυτό μας στον λόγο του Κυρίου. Να αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους και να θυσιαζόμαστε, αλλά μέχρι ένα σημείο που να μην κινδυνεύει και η υπόσταση της χώρας ΜΟΥ, ο καθένας να βάζει αυτό το «ΜΟΥ». Η χώρα αυτή που είναι η χώρα των ηρώων, του πνεύματος, της σοφίας, ανά την οικουμένη είναι η χώρα όλων μας».
Για το αν θα παρεξηγήσουν τα λόγια του:
«Θα έχει το θέμα ποικίλες ερμηνείες, γιατί άλλοι δεν έχουν καμία συμπάθεια αντίθετα θέλουν να πολεμούν την εκκλησία στο πρόσωπο των ρασοφόρων αρχιερέων κλπ , άλλοι από πλευράς συμφεροντολογίας κλπ κι έτσι θα απομονώνουν φράσεις. Με γειά τους, και με χαρά τους. Εγώ αυτό νιώθω αυτό λέω, είμαι 73 ετών, είμαι γεμάτος από εμπειρίες, παρακολουθώ πάντα τα πράγματα και τα κοινωνικά και τα πολιτικά και τα εκκλησιαστικά από πολύ κοντά».
Για τη σχέση της Εκκλησίας με τον λαό και τη στάση της Ελληνικής κυβέρνησης:
«Ακούει αυτή η κυβέρνηση τον λαό; Δεν προσπαθώ να υποκαταστήσω – και οι άλλοι συλλειτουργοί- την κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε και απαθείς στην αγωνία αυτού του λαού. Τελευταίο αποκούμπι του είναι η Εκκλησία».
«Έχουμε καθημερινή επαφή και επικοινωνία με το λαό του Θεού. Ακούνε τον λαό; Σε εμάς έρχεται ο λαός συνεχώς και ο καχύποπτος που λέμε λαός, στον ιεράρχη έρχεται σε δύσκολες στιγμές, πάσης φιλοσοφίας – τοποθετήσεως κομματικής άνθρωποι. Δεν προσπαθώ να υποκαταστήσω – και οι άλλοι συλλειτουργοί - την κυβέρνηση αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε και απαθείς στην αγωνία αυτού του λαού.
Τελευταίο αποκούμπι του λαού είναι η Εκκλησία. Σε αυτό το Γένος των Ελλήνων υπάρχει συνύφανση με την Εκκλησία. Στο DNA του έχει και αυτήν αποκούμπι, γιατί εμείς όσο μπορούμε θα σταθούμε δίπλα στον λαό, χωρίς να ρωτάμε τον καθένα πού ανήκει, αν πιστεύει ή δεν πιστεύει. Για μένα όλα είναι παιδιά του ίδιου Θεού. Είμαι υποχρεωμένος ως Ποιμενάρχης αυτής της Μητροπόλεως να σταθώ δίπλα στο λαό αυτό».
Για την οικονομική κρίση. Πρόταση προς την πολιτική ηγεσία της χώρας:
«Γιατί πήγαν προχθές στον ΠτΔ οι 5 (πολιτικοί αρχηγοί); Να πάνε και να του πουν ήρθαμε να σας πούμε τούτο: αποφασίσαμε όλοι μαζί και γιατί όχι και εσείς μαζί μας και ο Αρχιεπίσκοπος πάσης Ελλάδος – γιατί η Εκκλησία έχει μια διαχρονική παρουσία σε αυτόν τον τόπο – να πάμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να τους πούμε «ήρθαμε ως Έλληνες, όχι ως δούλοι». Με αξιοπρέπεια, όχι να ζητιανέψουμε. Να τους πούμε σαν άνθρωποι «εντάξει κάναμε λάθη, είμαστε όμως Ενωμένη Ευρώπη. Που σημαίνει: αλληλέγγυος.
Πρέπει κάτι να κάνετε να σταθούμε στα πόδια μας. Δεν μπορούμε άλλο να τυραννάμε αυτόν το λαό».
Μήπως είμαι εκτός πραγματικότητας, ή λέω τρελά πράγματα; Πού είναι, να αφήσουν κατά μέρος τα κομματικά τους και τα ιδεολογικά τους, να πάνε με την υπερηφάνεια του Έλληνα ούτε με δουλοπρέπειες , αυτό που διακρίνει τον Έλληνα σε κάθε εποχή – αυτό που έχει ο παππούς και η γιαγιά που γνώρισα εγώ, είχαν τον εγωισμό που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος, δηλαδή συνείδηση. Πού είναι; Όσο δεν κάνουμε τέτοια πράγματα η Ελλάδα θα βυθίζεται».
Για το όνομα «Μακεδονία» και τους χειρισμούς της πολιτείας στο Σκοπιανό:
Στην Αμερική κάναμε μεγάλο συλλαλητήριο απ’ έξω από τον Λευκό Οίκο με προεξάρχοντα τον Μακαριστό Ιάκωβο για το όνομα των Σκοπίων. Ήμαστε τότε 80.000 Έλληνες. Οι περισσότεροι ήταν από την Αστόρια. Δόθηκε τότε το ενδιάμεσο όνομα FYROM. Τί έκανε η ελληνική πολιτεία μέχρι σήμερα; Ατέρμονες συζητήσεις. Θέλουμε να ξεχαστεί πλέον.
Μου είπε κάποιος αξιοπρεπέστατος κύριος από την Κύπρο ότι οι Kύπριοι ξέχασαν το υπό Tουρκική κατοχή τμήμα και το θυμόμαστε μόνο εμείς στην Αμερική. Εδώ που πάμε; Έχουν δίκιο οι άνθρωποι να φωνάζουν. Ο κορυφαίος που φωνάζει είναι ο κος Νικόλαος Μέρτζος, πιο παλιά ήταν υπουργός ο Μάρτης. Αλλά αυτές οι φωνές φεύγουν σιγά σιγά.
Εμένα με ανησυχεί αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Ο Παύλος Μελάς τον Ιούλιο του 1902 ήρθε να στρατολογήσει αγωνιστές για την ανεξαρτησία, εδώ στην Εκκλησία. Γιατί ήρθε εδώ και άφησε το σπίτι και τα γαλόνια του; Έπεσε μαχόμενος στην Καστοριά και τότε άναψε η φωτιά της απελευθέρωσης. Όλα αυτά πρέπει να τα αφήσουμε και να μας πάρουν το όνομα άλλοι;
Για τον Ελληνικό λαό «που είναι ανιστόρητος», και τις ευθύνες του Υπ. Παιδείας:
Να μιλούν οι ξένοι και να ψηφίζουν για τη γενοκτονία των Ποντίων και να λέμε ότι «ήταν εθνικά ξεκαθαρίσματα» και «τα κρυφά σχολειά και όλα ήταν μύθος»;Λυπάμαι που τα παιδιά μας δεν διδάσκονται ιστορία...
«Ο καλύτερος οδηγός για την πορεία κάθε λαού είναι η ιστορία.
Όταν ο λαός μας μένει ανιστόρητος, είτε το θέλει είτε όχι τέτοια και χειρότερα φαινόμενα θα έχουμε. Μου είπαν πριν λίγες μέρες ότι τα καινούργια βιβλία στο σχολείο για την Eπανάσταση του 1821 έχουν μόνο μια σελίδα !!! Πού; Εδώ, που για το 1821 έχουν γραφτεί 1000δες σελίδες.
Ήταν μια καλή τρέλα γιατί ενσυνείδητα αυτοί οι άνθρωποι τα έβαζαν και με τη φεουδαρχική Ευρώπη του Μέτερνιχ. Και όμως είπαν ότι «εμείς παίρνουμε το καρυοφύλλι και τον Σταυρό και πάμε μπροστά». Όταν ο Έλληνας θίγεται μετράει με την καρδιά και την ψυχή. Αυτά έβαλε ο Παύλος ο Μελάς για τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Ήπειρο κλπ. Πρέπει να έχεις αποθέματα μέσα σου...
Να μιλούν λοιπόν οι ξένοι και να ψηφίζουν για τη γενοκτονία των Ποντίων εναντίον της Τουρκίας και εμείς να λέμε ότι «ήταν εθνικά ξεκαθαρίσματα» και «τα κρυφά σχολειά και όλα ήταν μύθος».
Λυπάμαι που τα παιδιά μας δεν διδάσκονται ιστορία, γιατί μελετώ ιστορία. Διακονώντας στην Αστόρια συνομιλούσα με πάνω από 120.000 συμπαγή Ελληνισμό και μου έλεγαν «την ιστορία την ξέρουμε σε βάθος, στην πατρίδα σας όμως την ξέρουν»;
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάρα μας. Σε κάθε στιγμή να μπαίνουμε ο ένας απέναντι στον άλλο!
Είμαι γεννημένος στην κατοχή το 1942, στα μαύρα χρόνια. Τότε ωριμάζαμε λίγο νωρίτερα. Η καταγωγή μου είναι από τα Καλαβρυτοχώρια που σημαίνει: Αγία Λαύρα, λάβαρο… 13 Δεκ. του 1943, 1300 Καλαβρυτινοί από τα κανόνια εκείνου του αιμοσταγούς Γερμανού… γι’ αυτό μιλάω με αυτό το πάθος για την ιστορία και την πατρίδα. Δεν είναι κενά γράμματα είναι ο πόνος της καρδιάς μου και η αγωνία της ψυχής μου.
Από αρχαιοτάτων χρόνων ο Έλληνας όταν έρθει η στιγμή του αμύνεσθαι περί πάτρις, τότε γίνεται θηρίο. Στην κρίσιμη στιγμή οι νέοι μας θα τρέξουν στο μέτωπο κι ας είναι εθνικά ανιστόρητοι».
Για την οδηγία του Υπ. Παιδείας να μη δέχονται ως επισκέπτες Ιεράρχες στα σχολεία:
Είναι σχήμα οξύμωρο ( ο προσηλυτισμός). Όταν λες ότι «κάνω προσηλυτισμό» στο παιδί που είναι βαπτισμένο Χριστιανό Ορθόδοξο και το δηλώνει αυτό, υπάρχει σοβαρότητα; Προσηλυτισμός θα θεωρηθεί αν το κάνω σε έναν μουσουλμάνο.
Είμαστε λογικοί άνθρωποι ή μια χώρα τρελών»;
«Είναι η πλέρια δημοκρατία της εποχής μας. Είναι μεγάλο κεφάλαιο το μάθημα των θρησκευτικών. Έγώ, εχω να κάνω ένα ερώτημα:
Οι άνθρωποι που διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών μπήκαν στη θεολογική σχολή γιατί το πίστευαν – είχαν εκκλησιαστική συνείδηση – ή τους έβαλαν τα μόρια και βολεύονται με έναν μισθό και «να περνάει η ώρα μας»;
Και μας θυμούνται όταν κινδυνεύει το μισθολόγιό τους. Μη με προκαλείτε. Έχω ιδία εμπειρία και αντίληψη».
«Είναι σχήμα οξύμωρο (ο προσηλυτισμός). Από τη στιγμή που λέμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δεν αποκηρύσσουμε την πίστη μας, με τί ψευδόμαστε; Εναντίον του εαυτού μας; Εναντίον των έξω; Είναι τρέλες αυτά. Όταν λες ότι «κάνω προσηλυτισμό» στο παιδί που είναι βαπτισμένο Χριστιανό Ορθόδοξο και το δηλώνει αυτό, υπάρχει σοβαρότητα; Προσηλυτισμός θα θεωρηθεί αν το κάνω σε έναν μουσουλμάνο. Είμαστε λογικοί άνθρωποι, ή μια χώρα τρελών»;
«Εκκλησία δεν είμαστε εμείς αλλά ο Τριαδικός Θεός. Πετάξαμε τον Χριστό; Προδώσαμε τον Σταυρό; Θα πληρώνουμε σήμερα. Ο Θεός δεν είναι τιμωρός αλλά παιδαγωγός».
Για το Σύμφωνο Συμβίωσης:
Είμαι συγχυσμένος. Δεν ξέρουμε σήμερα ποιο είναι το νόμιμο, το παράνομο, το ανήθικο, το κοινωνικό ,το α-κοινωνικό, αχταρμάς έχουμε γίνει».
«Δεν υπάρχει Δημοκρατική Συνείδηση γιατί όπως είπε ο Περικλής όλοι έχουν το δικαίωμα λόγου. Μήπως φοβούνται ότι έχουμε το δικαίωμα της ισηγορίας; Εμείς δεν νομοθετούμε. Εμείς είπαμε ότι αυτά είναι Σόδομα και Γόμορρα και εύχομαι να μην προχωρήσουν και στην υιοθεσία. Αλλά χαίρομαι γιατί άρχισε να φαίνεται κάποια ηλιαχτίδα. Μια νεαρά κυρία υιοθετημένη στον Καναδά από αυτούς υπέβαλε μήνυση με ποιο δικαίωμα την έδωσαν να υιοθετηθεί σε μια ανώμαλη κατάσταση.
Ως κληρικός υπήρξα και Εξομολόγος. Έχουμε ανθρώπους που από τη φύση τους έχουν αυτή τη διαστροφή, ανωμαλία αλλά έχουν και λίγη συνείδηση, συζητούν μαζί μας πώς μπορούν να σταθούν και να πάρουν λίγο κουράγιο.
Για την καύση νεκρών:
«Επιλογή του καθενός αλλά δεν μπορεί κανείς να μας λέει ότι εφόσον ζητήσουν να μπορούν κάνουν και κηδεία και καύση.
Τελικά σε αυτή τη χώρα τί έχουμε; Έλλειμμα δημοκρατίας; Δεν μπορεί να επιβάλλει κανείς να κάνεις κάτι. Γιατί δεν σεβόμαστε τον λόγο της Εκκλησίας»;
Για την εκκλησιαστική περιουσία και τον μισθό των κληρικών:
«Δεν είναι μισθός, είναι αποζημίωση για όσα μας πήρανε είτε ηθελημένα είτε με το «έτσι θέλω». Οι πολίτες δεν θέλουν να το γνωρίζουν αυτό. Θα επιμένω να το λέω. Τους αρέσει να είναι εναντίον της εκκλησίας και μάλιστα ένα μεγάλο μέρος από αυτούς που εκκλησιάζονται την Κυριακή.
Από το 1952 έγινε σιγά σιγά το μισθολόγιο. Όλους τους άλλους αιώνες δεν ζούσαν οι κληρικοί μας; Θα τους φοβηθούμε δηλαδή; Είπα «δεν σας φοβόμαστε, εμείς σταθήκαμε, εσείς που είσαστε; Το 25% φορολογείται. Έτσι τους αρέσει (να νομίζουν ότι δεν φορολογείται η Μητρόπολη).
Όταν καλώ τους δημοσιογράφους εδώ επανειλημμένως να ελέγξουν τα βιβλία της Μητροπόλεως, γιατί δεν έρχονται; Ναι, αλλά δεν έχει και λαό να ξεσηκωθεί, να πει «τί λέτε βρε»; Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Καθένας εκφράζει και εκφράζεται, όπως έχει τη δική του θέση και αντίληψη».
Για την κατάκριση – αρνητικές κρίσεις για τους άλλους :
«Δεν θα υπήρχε η κατάκριση αν ο καθένας είχε συνειδητοποιήσει την αξία του, την καταγωγή του και τον προορισμό του. Εάν καθένας μας είχε συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του και ότι δεν είμαστε μια απλή παρουσία πάνω στον κόσμο και ο τάφος μας δεν είναι το τέλος μας αλλά το πλοιαράκι για την αντίπερα όχθη, τότε θα φροντίζαμε ο καθένας να βλέπουμε τα δικά μας. Αλλά εμείς γινόμαστε σαν την καμήλα, που λέει το ανέκδοτο. Αυτό το χρησιμοποιεί ο λαός μας. Δεν βλέπουμε την δική μας καμπούρα. Αλλά την καμπούρα του άλλου για να ξεπεράσουμε τα δικά μας. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αν είχαμε καθαρή συνείδηση θα βλέπαμε...
Ο χειρότερος εχθρός στον άνθρωπο είναι ο εαυτός του. Το θεοποιημένο στις μέρες μας «εγώ» του. Πόσοι είμαστε στην Ελλάδα; 10 εκατομμύρια; Είμαστε 10 εκατομμύρια «αυθεντίες» ( ξερόλες ). Ο ένας απορρίπτει τον άλλο και όλοι είναι θεολόγοι στον υπέρτατο βαθμό. Εγώ θα ντρεπόμουν να κάνω ιατρική ή αστρονομία ή μαθηματική επιστήμη. Πώς να μπω σε ξένα χωράφια; Ενός κακού μύρια έπονται.
Αν ακούσουμε προσεκτικά τα Ευαγγέλια της Σταυρώσεως θα δούμε το μεγαλείο της κατακρίσεως και μνησικακίας που έφτασε μέχρι το φθόνο. Κάθε μέρα πρέπει να κοιταζόμαστε σε έναν καθρέφτη. Εμείς κουρδίζουμε τα όπλα εναντίον του άλλου για να φανούμε εμείς».
Η σχέση μας με την αλήθεια:
Ζούμε μέσα στο ψέμα και δεν μας αρέσει η αλήθεια. Η αλήθεια δεν μπορεί να ακούγεται. Τον ενοχλεί τον άλλον, όταν δεν αγωνίζεται υπέρ της. Το ψέμα χαϊδεύει αυτιά και συνειδήσεις, ικανοποιεί πολλές φορές στα άκρα. Η αλήθεια πονάει.
Για τους δημοσιογράφους:
«Έχουμε και δημοσιογράφους διαμάντια. Μπαίνουνε όμως στο λούκι , και στο τί αρέσει σε αυτόν τον λαό. Άφησαν οι άνθρωποι οι περισσότεροι και κατρακύλησαν στην άβυσσο. Συμβαίνουν όλα αυτά. Άλλοι σπιλώνονται, άλλοι καταδικάζονται. Δεν είναι δύσκολο ο άνθρωπος να «πέσει». Είναι εύκολο να κατρακυλήσουμε. Καθένας να μη χάνει την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια του. Αλλού εξυπηρετούμε συμφέροντα ως δημοσιογράφοι, αλλού και τα προσωπικά μας. Εύχομαι να έρθει η ώρα να βρουν τον εαυτό τους, να μη χάσουν τον Παράδεισο.
Μου είπε μια δημοσιογράφος μια φορά: «πολύ σας σέβομαι και σας αγαπώ και στενοχωριέμαι όταν βάλλουν εναντίον σας».
Με συγκίνησε...
Βγάλαμε μετά την Εγκύκλιο για τον λαό και κάθεται αυτή η ίδια μαζί με άλλον δημοσιογράφο και σχολιάζανε αυτά που λέω και γελάγανε...
Βρεθήκαμε μετά και της είπα : « Εσύ δεν μου είπες αυτά τα λόγια στο γραφείο μου»;
Μου απάντησε «ναι, αλλά κάνω δημοσιογραφία». Της λέω τότε : «με συγχωρείς, διχασμένη προσωπικότητα είσαι»;
Είναι κρίμα να καταρρακώνουμε συνειδήσεις να καταλασπώνουμε ανθρώπους».
Στην εκπομπή με τον Σπύρο Χαριτάτο:
Ακούστε τη συνέντευξη: