Εἶναι μιά παραγωγή νεοφανῶν ἀπόκρυφων«Εὐαγγελίων», πού γιά μιά ἀκόμη φορά ἀποκαλύπτουν δῆθεν κρυμμένες, ἀπό τόν ἱστορικό Χριστιανισμό, πτυχές τῆς ζωῆς, τοῦ προσώπου καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Πρόκειται γιά κείμενα πού ἐνσωματώνουν μία ἀκατάσχετη φαντασιοκοπία τῶν συγγραφέων τους καί διαφημίζονται ἄλλοτε ὡς συμπλήρωμα, ἄλλοτε ὡς ἀποκατάσταση, ἄλλοτε ὡς νέα ἀνάδειξη καί ἄλλοτε ὡς ἀνατροπή τῶν ἱστορικῶν θεολογικῶν δεδομένων.
Στά νεώτερα ἀπόκρυφα «Εὐαγγέλια» ὑπάρχει μιά ἔντονη ἀντιιουδαϊκή θεώρηση τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιπλέον, ἀνάλογα μέ τόν συγγραφέα,
Τόν παρουσιάζουν ὡς μύστη, ὡςμυημένο σέ παγανιστικά μυστήρια, ὡς μάγο, ὡς ἁπλό θεραπευτή, ὡς ἐξωγήϊνη ὀντότητα, ὡς μετενσαρκωμένη ὀντότητα, ὡς χορτοφάγο, ὡς ταξιδιώτη στό Θιβέτ καί στήν Ἰνδία, ὡς Ἐσωτεριστή, ὡς παντρεμένο καί ἄλλοτε ὡς Ἐσσαῖο.
Στά ἴδια κείμενα, συνδυάζονται ἐκτός ἀπό τήν πρωτοφανῆ φαντασιοκοπία καί μιά ἔμμονη μυθομανία ἀκύρωσης τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Γι᾽ αὐτά τά ἀπόκρυφα νεώτερα «Εὐαγγέλια», οἱ συγγραφεῖς τους χρησιμοποίησαν ἐντυπωσιακούς καί ἀσυνήθιστους τίτλους στήν προσπάθειά τους νά τά διαδώσουν περαιτέρω καί νά τύχουν εὐρύτερης προσέγγισης.
Τά πιό γνωστά ἀπόκρυφα «Εὐαγγέλια» τῶν νεώτερων χρόνων εἶναι:
1) Τό Πέμπτο Εὐαγγέλιο ἤ τό Πρωτοευαγγέλιο τῶν Ἐσσαίων [F.Clemens].
(Ὁ ὅρος “Πέμπτο Εὐαγγέλιο” ἐν προκειμένῳ δέν πρέπει νά συγχέεται μέ ἀνάλογη φρασεολογία τοῦ R. Steiner ἱδρυτῆ τῆς Ἀνθρωποσοφίας ).
2) Τό Εὐαγγέλιο τῆς Εἰρήνης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσῳ τοῦ μαθητῆ Ἰωάννη ἤ τό Εὐαγγέλιο τῆς Εἰρήνης τῶν Ἐσσαίων [ E.B. Szekely ].
3) Τό Εὐαγγέλιο τῆς Τέλειας Ζωῆς [ G.J. Ouseley].
4) Ἡ μυστική ζωή τοῦ Ἰησοῦ [H.S. Lewis].
5) Τό Ὑδροχοϊκό Εὐαγγέλιο γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό τῆς ἐποχῆς τῶν Ἰχθύων[L. Dowling].
6) Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου (ὑπαγορεύθηκε ἀπό ἕνα μέντιουμ τῆς Fraternität Silvani).
7) Τό Πέμπτο Εὐαγγέλιο (διαφορετικό ἀπό τό πρῶτο στήν παροῦσα ἀρίθμηση)
[H. Naber, J. Reban].
8) Τό Λατινικό Εὐαγγέλιο τῆς Παιδικῆς Ἡλικίας [ C. Mendes].
9) Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη [E. Meier].
Τί ἀποτελοῦν όμως ὅλα αὐτά τά κείμενα;
Τίποτα άλλο παρά σύγχρονες προσπάθειες παραμόρφωσης τοῦ Προσώπου καί τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ.
ἤ ἐάν χρησιμοποιήσουμε τόν Παύλειο λόγο: «βεβήλους καί γραώδεις μύθους» (Α΄Τιμ. 4, 7) καί «βεβήλους κενοφωνίας καί ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως» ( Α΄ Τιμ. 6, 20)
Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου,Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ