Ω αφιλότιμε ,δεν βλέπεις το φοβερό σου εγωισμό; Δεν κατανοείς, πως κι εσύ λερώνεις με τον εγωισμό σου εκείνο που ο αδελφός σου λέρωσε με το έγκλημα; ¨Όμως ο αδελφός σου μετανοεί για το έγκλημά του, μετανόησε κι εσύ για τον εγωισμό και την υπερηφάνεια σου .
Δεν είναι ώρα να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και την τιμή σου στην κοινωνία, αλλά τον αδελφό σου, που θα πεθάνει και σε παρακαλεί.
Εάν κάποιος πνίγεται στο θολό νερό και χτυπώντας το νερό για να σωθεί βρέξει εκείνον που στέκεται στην ακτή, πρέπει ο δεύτερος να θυμώσει και να γυρίσει την πλάτη στον πνιγμένο; Ξέρεις πως ο Χριστός είπε: «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» ( Ματθ. 9,13 ).
Ο αδελφός σου έπραξε κακό έργο, και γι’ αυτό το κακό σύντομα θα δοκιμάσει τη μέγιστη τιμωρία που βάζουν οι άνθρωποι . Δεν αμύνεται στην ανθρώπινη τιμωρία. Αλλά φοβάται την τιμωρία του Θεού.
Γι’ αυτό μετανοεί μπροστά στον Θεό για την αμαρτία του και κλαίει στη φυλακή και ικετεύει εσένα να έρθεις, ώστε να αποχαιρετιστείτε. Γνωρίζει, ότι κανένας στη γη δεν θα τον συγχωρήσει, εάν εσύ ο αδελφός του δεν τον συγχωρήσεις.
Θα ήθελε να πάει σ’ εκείνο τον κόσμο με τουλάχιστον μια συγχώρεση. Κι εσύ του την αρνείσαι. Γιατί;
Από φιλοτιμία! Όμως να ξέρεις, ότι η ειλικρινής μετάνοιά του μπορεί να αξίζει περισσότερο τους άγιους ουρανούς από ολόκληρο το δίκιο σου. Ο Χριστός ελέησε τον ληστή επάνω στον σταυρό.
Εσύ πώς σκέπτεσαι να μεταλάβεις και να ενωθείς με τον Χριστό , αφού είσαι τόσο διαφορετικός από Εκείνον κατά το έλεος; Δεν αισθάνεσαι καν πως μπορεί άμεσα η μετάνοια στους εγκληματίες- σχεδόν στιγμιαία- να καθαρίσει την ψυχή τους.
Πρόσφατα κρέμασαν έναν άνθρωπο στον τόπο μας για έγκλημα. Εκείνος, πριν πεθάνει, μετάνιωσε βαθιά και ειλικρινά! Έκλαιγε και οδυρόταν για την κακή του πράξη.
Τόσο πολύ προσευχόταν στον Θεό κατά την διαδρομή προς την κρεμάλα, υποκλινόταν στους ανθρώπους γύρω του φωνάζοντας: «Συγχωρήστε με, αδέλφια συγχωρήστε με»! Όλοι δάκρυσαν.
Φίλησε πολλές φορές το χέρι του ιερέα και τον σταυρό και τρεμάμενος ολόκληρος παρακαλούσε: «Πάτερ, προσευχηθείτε στον Θεό να με συγχωρήσει»!
Κάποιος από τους παριστάμενους μας διηγιόταν μετά ότι αισθάνονταν, σαν να αποχαιρετούσαν προς τον άλλο κόσμο όχι έναν εγκληματία αλλά έναν άγιο!
Τόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου μέσω της μετάνοιας!
Και ο δικός σου αδελφός στη φυλακή μέσω της μετάνοιας αλλάζει. Σε παρακαλώ κι εγώ , πήγαινε και βοήθησέ τον, ώστε να μετανιώνει έως το τέλος.
Μην κατακρίνεις τον καταδικασμένο, μην περιφρονείς τον μετανιωμένο. Να είσαι ελεήμων προς τον αδελφό σου. Οι γονείς σας τον περιμένουν σ’ εκείνο τον κόσμο όχι σαν ληστή αλλά σαν το παιδί τους.
Μην προσβάλλεις τη μνήμη τους. Επισκέψου τον αδελφό σου στη φυλακή, σαν να επισκέπτεσαι τον Χριστό. Και ο Χριστός θα επισκεφτεί εσένα με πλούσια δώρα. Ειρήνη σ’ εσένα και στον αδελφό σου.
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
εκδόσεις «εν πλω»
http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2014/09/blog-post_23.html