β) Ὁ Γάμος εἶναι Θεοσύστατος, διότι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός εὐλόγησε ἰδιαιτέρως τό Μυστήριον αὐτό μέ τό νά κάμῃ τήν ἔναρξιν τῶν ὑπερφυῶν θαυμάτων Του εἰς τόν γάμον τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, εἰς τόν ὁποῖον παρευρέθη καί ἡ Πανάχραντος Μητέρα Του καί Μητέρα μας, καί ἐκεῖ ἐτέλεσε τό πρῶτο Του θαῦμα εἰς τόν δημόσιον βίον Του (Ἰωάν. β´ 1-11).
γ) Εἶναι Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι μέσῳ τοῦ Γάμου ἐκανόνισεν ὁ πάνσοφος Θεός τήν συνέχισιν καί αὔξησιν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Διά τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Μυστηρίου οἱ γονεῖς ἀξιώνονται νά γίνωνται συνδημιουργοί τοῦ Θεοῦ κι ἔτσι, μέσῳ τῆς τεκνογονίας, νά συνεχίζεται ἡ ζωή.
δ) Εἶναι ἀνάγκη νά ὑπάρχη ἀμοιβαία κατανόησις καί κυρίως ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων. Ἐπάνω εἰς τό σημαντικό αὐτό θέμαὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει:
«Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τάς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς» (Ἐφεσ. ε´ 25). Δηλαδή, οἱ ἄνδρες νά ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες σας καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν Ἐκκλησίαν καί παρέδωκε τόν Ἑαυτόν Του εἰς θάνατον ὑπέρ Αὐτῆς.
Ἐπίσης, σημειώνει ὁ ἴδιος Ἀπόστολος: «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τάς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τά ἑαυτῶν σώματα, ὁ ἀγαπῶν τήν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτόν ἀγαπᾷ· οὐδείς γάρ ποτε τήν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ᾽ ἐκτρέφει καί θάλπει αὐτήν, καθώς καί ὁ Κύριος τήν ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. ε´ 28-29).
Δηλαδή, οἱ ἄνδρες νά ἀγαποῦν τίς γυναῖκες τους σάν τά δικά τους σώματα. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τήν γυναῖκα του ἀγαπᾶ τόν ἑαυτόν του. Διότι κανείς ποτέ δέν ἐμίσησε τήν σάρκα του, ἀλλά τήν τρέφει καλά καί τήν περιθάλπει, ὅπως καί ὁ Κύριος τρέφει καί περιθάλπει τήν Ἐκκλησίαν.
Φυσικά, τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τίς γυναῖκες. Γι᾽ αὐτό καί πάλιν ὁ Ἀπόστολος συνιστᾶ πρός αὐτές τήν πραγματική χριστιανική ἀγάπη, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία στίς δυσκολίες τοῦ συζυγικοῦ βίου:
«Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ» (Ἐφεσ. ε´ 22). Δηλαδή, οἱ γυναῖκες νά ὑποτάσσεσθε εἰς τούς ἄνδρες σας σάν νά κάνετε τήν ὑποταγή σας αὐτήν πρός τόν Κύριον. Καί συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος: «Ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλή τῆς γυναικός, ὡς καί ὁ Χριστός κεφαλή τῆς ἐκκλησίας» (Ἐφεσ. ε´ 23). Δηλαδή, ζητεῖ ὁ Κύριος τήν ὑποταγήν αὐτήν, διότι ὁ ἄνδρας εἶναι κεφαλή τῆς γυναικός, ὅπως καί ὁ Χριστός εἶναι κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας.
Φυσικά, ὅσα ζευγάρια ζοῦν συνειδητά τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή γνωρίζουν ὅτι πρέπει συνεχῶς νά ἀγωνίζωνται, διότι ὁ πειρασμός βάζει πολλά ἐμπόδια στήν πορεία τοῦ γάμου των. Ἕνα δέ ἀπό τά περισσότερο ἐπικίνδυνα ἐμπόδια εἶναι ἡ ψυχρότης πού δημιουργεῖται μεταξύ κάποιων συζύγων μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου.
Πρέπει οἱ σύζυγοι νά μήν ἀποδέχωνται τυχόν μικροπαρεξηγήσεις, οἱ ὁποῖες γίνονται αἰτία νά ψυχρανθῇ ἡ «πρώτη ἀγάπη». Οἱ μικρές παρεξηγήσεις κινδυνεύουννά γίνουν μεγάλες καί κατόπιν νά ἀκολουθήσουν ἄσχημα καί ὀδυνηρά ἀποτελέσματα.
Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολήν του: «Ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τό ἀγαθόν πρός οἰκοδομήν» (Ρωμ. ιε´ 2). Ἄς προσπαθήσῃ δηλαδή ὁ καθένας νά ἀρέσῃ ὁ ἕνας εἰς τόν ἄλλον μέ τήν καλωσύνη του καί νά οἰκοδομῇ εἰς τήν ἀρετήν. Πολύ περισσότερον αὐτό θά πρέπῃ νά ἰσχύῃ διά τούς συζύγους.
Ἡ συζυγική ζωή δέν εἶναι πάντοτε ἀνέφελος.
Τέτοιες περιπτώσεις εἶναι οἱ ἀσθένειες, ἡ οἰκονομική ἀνέχεια, οἱ διάφορες θλίψεις, ἀλλά καί τόσα ἄλλα ἀναπάντεχα καί ἀπρόσμενα πού κάμνουν τό σκάφος τοῦ γάμου νά κλυδωνίζεται.
Καί ἀλλοίμονον ἐάν τό πηδάλιον τοῦ σκάφους ξεφύγῃ ἀπό τά χέρια τῶν συζύγων, καί ἰδίως τοῦ άνδρα, μέ κίνδυνον τό σκάφος νά πέσῃ ἐπάνω σέ βράχους, σέ σκοπέλους καί σέ ὑφάλους...
Ὁ πειρασμός θέλει τό σκάφος ἀκυβέρνητο.
Γιά διάφορες ἄλλες περιπτώσεις, ἀλλά καί γιά τίς δυσκολίες πού ἐπέρχονταιμέσα εἰς τόν γάμο, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν» (Λουκ. κα´ 19). Δηλαδή, μέ τήν ὑπομονή σας θά οἰκοδομήσετε, θάκερδίσετε καί θά σώσετε τίς ψυχές σας ἀπό τόν κίνδυνο τῆς ἀπιστίας καί τῆς αἰωνίας ἀπωλείας.
Μέσα λοιπόν εἰς αὐτό τό πλαίσιο τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀγῶνος καί τῆς ὑπομονῆς ἐκ μέρους τῶν συζύγων, ὁ Ἀποστολικός λόγος κηρύσσει: «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος· πόρνους δέ καί μοιχούς κρινεῖ ὁ Θεός» (Ἑβρ. ιγ´ 4). Δηλαδή, ὁ γάμος νά θεωρῆται ἀπό ὅλους ἄξιος τιμῆς καί ἡ συζυγική κλίνη νά εἶναι ἀμόλυντος· γιατί ὁ Θεός θά καταδικάσῃ τούς πόρνους καί τούς μοιχούς.
Ἔτσι λοιπόν βλέπομε ὅτι ἕνα ἀπό τά πλέον σοβαρά καθήκοντα τοῦ συζύγου ἀπέναντι τῆς γυναικός του καί τῆς συζύγου ἀπέναντι τοῦ ἀνδρός της εἶναι ἡ τιμία καί ἀδιάσπαστος συζυγία.
Δέν θά πρέπῃ νά λησμονοῦμε, ὅτι εἰς τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ γάμου ἔχομε καί τόσα τελούμενα πού ἔχουν τήν σημασία τους καί μᾶς διδάσκουν τό ἀδιάλυτον τοῦ γάμου. Ἔχομε τά δακτυλίδια, τήν σύναψιν τῶν χειρῶν, τά στέφανα, τό κοινόν ποτήριον καί ὅλεςτίς καταπληκτικές εὐχές τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου.
Ἄς καταλάβωμε ἐπί τέλους ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἀδιάλυτος.
Ἀπ᾽ ἀρχῆς, ὅταν ὁ Θεός ἐδημιούργησε τό ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων, ὥρισε τήν ἰσόβιον συζυγίαν καί τήν συμβίωσιν ἑνός ἀνδρός μέ μίαν γυναῖκα. Ἡ συμβίωσις αὐτή διά τόν Χριστιανόν λύεται μόνον διά τοῦ θανάτου. Οὐδέποτε θά πρέπῃ νά διασπῶνται τά δεσμά τοῦ γάμου «παρ᾽ ἐκτός λόγου πορνείας» (Ματθ. ιθ´ 32).
Ἀλλά καί ὅταν οἱ Φαρισαῖοι εἶπαν εἰς τόν Χριστόν «ἐπέτρεψε Μωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίου γράψαι καὶ ἀπολῦσαι» (Μαρκ. ι´ 4), δηλαδή ὁ Μωϋσῆς ἐπέτρεψε στόν ἄνδρα νά κάνῃ ἕνα ἔγγραφο πού νά βεβαιώνῃὅτι ἔδωσε διαζύγιο στήν γυναῖκα του καί τότε νά τήν χωρίσῃ, ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε:
«Πρός τήν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν ἡμῖν τήν ἐντολήν ταύτην· ἀπό δέ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς ὁ Θεός» (Μάρκ. ι´ 5-6). Δηλαδή ὁ Μωϋσῆς ἐγνώριζε τήν σκληρότητα τῶν καρδιῶν σας καί τήν ἄξεστη καί ἀπολίτιστη φύσι σας καί γι᾽ αὐτό ἔγραψε τήν ἐντολή γιά νά σᾶς προφυλάξῃ ἀπό μεγαλύτερα κακά.
Διότι καί σέ φόνο ἀκόμη θά ἦταν δυνατόν νά φθάσετε, γιά νά ἀπαλλαγῆτε ἀπό τήν ἀνεπιθύμητη γυναῖκα σας. Ἀπ᾽ τήν ἀρχή ὅμως τῆς δημιουργίας ὁ Θεός ἔκανε τούς πρωτοπλάστους ἕναν ἄνδρα καί μία γυναῖκα.
Συνεπῶς, οὔτε ὁ ἄνδρας μποροῦσε νά ἀποκτήσῃ δεύτερη σύζυγο, χωρίζοντας τήν πρώτη, οὔτε ἡ γυναῖκα μποροῦσε νά χωρίσῃ ἀπό τόν πρῶτο σύζυγο της καί νά συνδεθῇ μέ ἄλλον. Ἐάν ὁ Δημιουργός νομοθετοῦσε τότε καί τό διαζύγιο, δέν θά δημιουργοῦσε μία μόνο γυναῖκα γιά τόν ἄνδρα, ἀλλά περισσότερες.
Τό νά θέλῃ ὁ σύζυγος νά χωρίσῃ τήν σύζυγόν του, ὄχι διότι δέν εἶναι τιμία ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί τοῦ συζύγου της ἀλλά διότι ὁ πειρασμός τόν ἐξωθεῖ εἰς τό θανάσιμον ἁμάρτημα τῆς μοιχείας καί εἰς τό δρᾶμα τοῦ χωρισμοῦ, αὐτό εἶναι σατανικόν.
Ἐάν ὁ σύζυγος ὑποχωρήσῃ εἰς τόν πειρασμόν, τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι τραγικόν, διότι ὁ πειρασμός τόν ὠθεῖ νά ἐνδώσῃ εἰς τά «πάθη τῆς ἀτιμίας» καί νά διαλύσῃ τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ Γάμου, ἔστω καί ἄν ἡ ἄθεος καί ἄπιστος πολιτεία καλύπτῃ νομοθετικά τά θανάσιμα ἁμαρτήματα αὐτά.
Ἡ γυναῖκα πρέπει νά σέβεται καί νά ἀγαπᾶ τόν Χριστόν εἰς τό πρόσωπο τοῦ ἄνδρα τηςκαί ὁ ἄνδρας νά μήν ἀτιμάζῃ τήν Ἐκκλησία εἰς τό πρόσωπο τῆς γυναίκας του. Ἐννοεῖται, ὅτι αὐτά γίνονται κατορθωτά μόνον μέσα εἰς τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικῆς ζωῆς τῶν συζύγων.
Οἱ σύζυγοι πρέπει νά ἔχουν μυστηριακή ζωή καί κοινό πνευματικό εἰς τόν ὁποῖον νά καταθέτουν ὅλους τούς λογισμούς των καί νά κάνουν ὑπακοή ὥστε νά μήν φθάσουν ποτέ εἰς τό διαζύγιο.
Ὁ Διάβολος τρέμει τόν ἔμπειρο πνευματικό καί φθονεῖ τήν ὑπακοή. Ὁ σκοπός τοῦ Διαβόλου εἶναι νά σπέρνῃ ζιζάνια, ὥστε νά ἐπιφέρῃ διάλυσι τῶν οἰκογενειῶν μέσα ἀπό προστριβές, μοιχεῖες, κλπ. Ὁ πνευματικός εἶναι ὁ εἰδικός ἰατρός σέ κάθε περίπτωσι καί ἡ σωστή ἐξομολόγησις καί ἡ ὑπακοή ὁδηγοῦν στήν θεραπεία.
Νά μήν ἀφήνωμε τόν Διάβολο νά πυροβολῇ τό χέρι τοῦ Χριστοῦ πού εὐλόγησε τόν γάμο, διότι αὐτή ἡ ὑψίστη εὐλογία θά καταλήξῃ σέ κατάρα. Ἡ θανάσιμη ἁμαρτία τῆς διαλύσεως τοῦ γάμου θά ἐπιφέρῃ στόν ἄνθρωπο ὀδυνηρά, τραγικά, καί ἀνεπανόρθωτα ἀποτελέσματα.
Ὅλα αὐτά θά εἶναι καρποί τοῦ Διαβόλου, ὁ ὁποῖος ὡραιοποιεῖ τά πράγματα στήν ἀρχή, ὥστε νά ἐνδώσωμε, καί μετά τά πάντα θά εἶναι "διαβολατακτοποημένα".
Στήν πορεία, τό κατρακύλισμα καί ἡ δυστυχία θά εἶναι ἀμέτρητα καί ἀφόρητα, διότι τίποτε δέν θά εἶναι εὐλογημένο. Ὅλα θά εἶναι "διαβολογημένα". Αὐτό, εἶναι ἑπόμενο καί φυσικό, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος θά ἔχῃ ἐπιλέξει γιά πνευματικό του τόν Διάβολο. Ὦ τί συμφορά!
Εἶπε Γέρων: Κάποιος ὑποτακτικός εἶδε σέ ὅραμα τόν Γέροντά του νά εὑρίσκεται μαζί μέ τόν Χριστό. Ὁ ὑποτακτικός ἑτοιμαζόταν νά βάλῃ μετάνοια στόν Χριστό καί κατόπιν στόν Γέροντά του. Τότε ὁ Χριστός τοῦ εἶπε: «Πρῶτα νά βάλῃς μετάνοια στόν Γέροντά σου καί μετά σέ μένα. Ἡ ὑπακοή στόν Γέροντά σου σέ προστατεύει, σέ σκέπει, σέ χαριτώνει καί σέ ὁδηγεῖ σέ μένα».
Ἡ ὑπακοή στόν πνευματικό θωρακίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ἐνδυναμώνει εἰς τήν πίστιν, τόν χαριτώνει καί διώχνει μακρυά τόν Διάβολο.
Εἶναι ἀδιάσειστη ἀλήθεια, ὅτι μόνον ὁ ἔχων ὑπακοή σέ πνευματικό, ὁ πιστός εἰς τόν Χριστόν ἄνθρωπος τῆς Χάριτος. θά εἶναι πιστός καί εἰς τόν γάμον του ἕως τέλους.
http://aktines.blogspot.gr/2014/08/blog-post_91.html