Θλιβερές παρουσίες κάποιων πολιτικών της «κολουτούμπας» και μάλιστα ενός γνωστού δημοτικού συμβούλου που όταν είχε γίνει ζήτημα για την παρέλαση των ομοφυλοφίλων στο δημοτικό συμβούλιο είχε ψηφήσει λευκό, έδειξαν για άλλη μια φορά την υποκρισία που κυριαρχεί κατά κράτος.
Το μόνο ελπιδοφόρο σε όλη αυτή την σύναξη, ήταν η εμφάνιση της αγαπητής πολύτεκνης που με τον λόγο της χωρίς λεκτικούς βομβαρδισμούς, με αυθόρμητο και γνήσιο τρόπο, κατέδειξε την μεγάλη της ανησυχία για το κοινωνικό μας κατάντημα.
Την επομένη μέρα, όπως το είδαμε και στα βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίχτυο, πολύ περισσότερος «παρδαλός» κόσμος παρέλασε μέσω κεντρικών δρόμων, έκοψε την κυκλοφορία με τις ευλογίες του νεοεκλεγμένου δημάρχου της Θεσσαλονίκης και πανηγύρισε την θριαμβευτική του πορεία καταλήγοντας στην πλατεία Αριστοτέλους.
Εμείς, είχαμε γίνει γραφικοί και κολλημένοι στο παρελθόν και η αγιοτοκος Θεσσαλονίκη έγινε για αυτούς μια…gayτόκος!
Άραγε υπάρχουν ευθύνες γι αυτό το κατάντημα μας ;
Και πρώτος και καλύτερος ο Παναγιότατος. Την ίδια ώρα της συγκέντρωσης στον Άγιο Δημήτριο, ο Μητροπολίτης οργάνωνε εκδήλωση για την παρουσία του τόμου των Θρησκευτικών στη αίθουσα της Μητρόπολης.
Τι παραπάνω ήταν η εκδήλωση του Μητροπολίτη από ένα καθαρό σαμποτάζ στην συγκέντρωση του Αγίου Δημητρίου ;
Δεύτερο!
Κανένας, πλην ελάχιστων εξευρέσεων, ιερέας της μητρόπολης Θεσσαλονίκης δεν παραβρέθηκε στην συγκέντρωση.
Αντίθετα πολλοί την περιφρόνησαν!
Χαρακτηριστικό είναι ότι γνωστός ιερέας της Θεσσαλονίκης την ώρα της συγκέντρωσης πέρασε μέσα από τον κόσμο με περιφρονητικό βλέμμα και κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του ναού αδιαφορώντας επιδεικτικά για τον ομιλητή. Την ίδια ώρα που μιλούσε ο π Αρσένιος, μέσα στην εκκλησία είχαν βάλει τέρμα τα μεγάφωνα από την καθιερωμένη αγρύπνια της Παρασκευής για να μην ακούγετε η ομιλία στο πέριξ χώρο.
Να μην μιλήσουμε για την επίσημη εκκλησία. Αυτή όχι μόνο ήταν απών αλλά και κάποιοι κατηγόρησαν τους οργανωτές της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας κατά της παρέλασης των ομοφυλοφίλων, ότι δεν… έπρεπε να αντιδράσουν.
Σε λίγο θα μας πουν να… πάμε και εμείς και να τους χειροκροτήσουμε!
Σε όλους αυτούς τους υποκριτές θα ήθελα να σημειώσω κάποια λίγα αλλά σημαντικά.
Ο πάτερ Παΐσιος είχε πει πριν από χρόνια, «Αυτό όμως είναι ένα σημείο της εποχής μας όπου την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια».
Ζούμε στη εποχή όπου το άρρωστο και το διεστραμμένο, το ψυχοφθόρο και το διεφθαρμένο προβάλλεται σαν το «προοδευτικό», «δημοκρατικό» και «εκσυγχρονιστικό».
Βγάλαμε τους εαυτούς μας έξω από την κοινωνία και τώρα βλέπουμε να καταρρέουν τα πάντα να δυναμώνουν ακραίες και επικίνδυνες δυνάμεις και εμείς να είμαστε απλοί θεατές.
Οχυρωθήκαμε πίσω από την Κυριακάτικη προσέλευση μας στην θεια λειτουργία ( το θεωρήσαμε αυτό αρκετό ) και αδιαφορήσαμε για τα πάντα.
Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία μας καταρρέει και εμείς μοιάζουμε σαν το όστρακο που έχασε το περιεχόμενο του και φιγουράρει κούφιο σε δημόσιες σχέσεις με ένα διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο που έχει απαξιωθεί με τα εγκλήματα του.
Ως πότε θα μένουμε έτσι απαθείς ; «Την εξουσία δεν την φοβάται όποιος κάνει το καλό αλλά όποιος κάνει το κακό», μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας ιεράρχης που πολέμησε την διαφθορά του κατεστημένου της εποχής του.
Γιατί άραγε βρισκόμαστε στο σημερινό μας χάλι ; Όμορφες εκκλησίες που σε λίγο καιρό θα μείνουν άδειες, φανταχτερά άμφια που σε λίγο καιρό θα ξεπουλιούνται για λίγα αργύρια. Και εμείς ;
Εμείς άραγε θα γινόμαστε όλο και πιο «γραφικοί» όλο και πιο «κολλημένοι» (κατά Μπουτάρη) ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ...
==================
Εκτίμηση της διαμαρτυρίας στον Άγιο Δημήτριο με κριτήρια πνευματικά.
« Σεβαστοί πατέρες αγαπητοί αδερφοί.
Θα ήθελα να πω ότι θεωρώ την Χριστιανική εκδήλωση κατά των ομοφυλόφιλων πετυχημένη. Και την περσινή και την φετινή.
Σε όσα διαβάζω παρουσιάζεται ως αποτυχημένη για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι δε συγκέντρωσε μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Ο άλλος ότι δεν υποστηρίχτηκε από τον κλήρο της Θεσσαλονίκης. Αυτά αγαπητοί μου είναι κοσμικά κριτήρια. Να βάλουμε σας παρακαλώ τα πνευματικά κριτήρια για να δούμε αν ήταν επιτυχημένες.
Τί έκαναν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και οι άγιοι της Καινής;
Περίμεναν την συμφωνία του λαού, ή των πολιτικών αρχόντων, ή ακόμα και των αρχόντων του κλήρου, για να καταγγείλουν την αμαρτία και να διακηρύξουν την αλήθεια;
Όχι δεν τα περίμεναν αυτά; Έλεγαν την αλήθεια χωρίς να εξαρτώνται από τους παραπάνω.
Τώρα εμείς στις μέρες μας δεν πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους; Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Θεός έκρινε και καταδίκασε το φοβερό αυτό πάθος της ομοφυλοφιλίας;
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αναπαύεται ο Θεός όταν παρελαύνουν δημόσια αυτά τα αίσχη; Η πομπή του σατανά; Αν ονόμασε πομπή του σατανά ο Άγιος Χρυσόστομος την καρναβαλική παρέλαση, πόσο μάλλον ετούτο το ομοφυλοφιλικό καρναβάλι.
Μη φοβού το μικρό ποίμνιο. Διαβάστε τι λέει ο Άγιος Λουκάς ο επίσκοπος Κριμαίας.
«Γνωρίζω πως πολλούς από εσάς αναστάτωσε η ξαφνική άνοδος της αντιθρησκευτικής προπαγάνδας και ότι αυτό σας θλίβει. Μην ανησυχείτε όμως… Πέστε μου σας παρακαλώ. Θυμάστε τα λόγια του Χριστού από το ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά: «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ ημών δούναι υμίν την Βασιλείαν».
Μας έχει μιλήσει επανειλημμένως για το μικρό Του ποίμνιο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Το μικρό Του ποίμνιο κρατάει από τους Αποστόλους. Και μετά πλήθαινε όλο και περισσότερο… Το μικρό ποίμνιο υπάρχει παντού, παρά τη μεγάλη έξαρση της αντιθρησκευτικής προπαγάνδας. Υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας.
Όλοι εσείς που με ακούτε, αποτελείτε το μικρό αυτό ποίμνιο. Μάθετε, λοιπόν, και να ελπίζετε ότι το μικρό αυτό ποίμνιο του Χριστού είναι ακατανίκητο. Κανείς δεν μπορεί να του κάνει τίποτα. Αυτό δεν φοβάται, γιατί γνωρίζει και κρατάει μέσα του τα μεγάλα λόγια του Χριστού:…«οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».
Λοιπόν, αφού οι πύλες του Άδη δεν μπορούν να νικήσουν την Εκκλησία Του, εμείς, το μικρόν ποίμνιον, γιατί να ανησυχούμε, γιατί να θλιβόμαστε, γιατί να αναστατωνόμαστε; Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Το μικρό ποίμνιο του Χριστού είναι άτρωτο από κάθε προπαγάνδα».
(Απόσπασμα από κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Λουκά, στην εορτή της Αγίας Σκέπης το 1954. Στην τότε Σοβιετική Ένωση, τον Στάλιν είχε διαδεχθεί ο Νικήτα Χρουτσώφ, ο οποίος οργάνωσε μια μεγάλη αντιθρησκευτική προπαγάνδα πριν ξεκινήσει το νέο κύμα διωγμών κατά των χριστιανών).
Φίλοι μου «Εἰσέλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡὁδὸς ἡἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι’ αὐτῆς· τί στενὴἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡὁδὸς ἡἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. Ζ΄13,14).
Το να μη συσχηματίζεται κανείς με τον ανόητο τρόπο ζωής του κόσμου είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Το να κρατάει την αλήθεια και να την διακηρύσσει δημόσια, καταγγέλλοντας τα αίσχη είναι μίμηση των αγίων.
Εκείνοι δε ντρέπονται να ασχημονούν δημόσια, εμείς θα ντραπούμε να ομολογήσουμε; Τι έχει μεγαλύτερη αξία; Έχει το πλήθος των ανθρώπων μαζί με τους υψηλούς άρχοντες και τις πρεσβείες των διάφορων κρατών και μαζί με τον αδιάφορο, ίσως και φαρισαϊκό, κλήρο, ή τα λόγια του Χριστού
«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼἐν αὐτῷἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦἐν οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· 36 καὶἐχθροὶ τοῦἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ. Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶἀκολουθεῖὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦἀπολέσει αὐτήν, καὶὁἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν. Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶὁἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με. ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήψεται.» (ΜΑΤΘ. Ι΄32-41).
Δεν περιμένουμε να μας δεχτούν οι αντίχριστοι άρχοντες της νέας εποχής και να μας τιμήσουν. Δεν περιμένουμε να μας χρηματοδοτήσουν. Περιμένουμε να μας γελοιοποιήσουν. Αν γελοιοποίησαν και περιγέλασαν τον Χριστό, εμάς θα μας αφήσουν;
Περιμένουμε να μαζέψουν το πλήθος του ευμετάβλητου και απαίδευτου λαού εναντίον μας. Αυτοί έτσι θα κάνουν πάντα. Αυτό είναι σίγουρο. Εμείς καλούμαστε να μείνουμε σταθεροί, όπως εκείνοι στο κακό, εμείς στο καλό.
Στα Σόδομα αν έβρισκε πέντε ανθρώπους να μη συμμετέχουν στα αίσχη ο Θεός δε θα έκανε την καταστροφή. Εμείς λοιπόν που ήμασταν πεντακόσιοι πρέπει να πανηγυρίσουμε.
Εύχομαι λοιπόν να κρατηθεί αυτή η δημόσια διαμαρτυρία – καταγγελία και στο μέλλον και να δώσει ο Θεός να κάνουμε, αντί για διαμαρτυρία, γιορτή μια μέρα για τη νίκη του Αρχηγού μας. Μια νίκη που ήδη έγινε αλλά δε φαίνεται γιατί δεν επικρατεί στον κόσμο. Γιατί νομίζει ο διάβολος ότι αν παρασύρει μακριά από αυτήν εμάς τους ταλαίπωρους θα την ακυρώσει. Ναι είναι δυνατόν να καταφέρει να την ακυρώσει για όποιον δεχτεί να παραδώσει την ψυχή του.
Σε όποιον δε θέλει, δεν ενεργεί ο Θεός την σωτηρία. Σέβεται το θέλημα του πλάσματος. Για όποιον όμως Θέλει, όχι επιπόλαια και ψεύτικα, αλλά σοβαρά και αληθινά με συνέπεια στις πράξεις, σε αυτόν είναι βέβαιο ότι θα ενεργήσει ο Θεός.
Εύχομαι λοιπόν να παραμείνουμε πάντοτε αντίθετοι και αντιδραστικοί στα πονηρά και αισχρά θελήματα της νέας εποχής.
Με ελπίδα.
Εκ μέρους των συνδιοργανωτών και του συλλόγου «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ».
Χρήστος Τσικούρας.
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ Η ΑΘΗΝΑ...
Χυδαιολογίες στήν βάση τού αγάλματος τού Κολοκοτρώνη...
Στὴν Ἀθήνα, εἴδαμε καὶ διαβάσαμε ὅτι, καθὼς παρήλαυναν τά "υπερήφανα"… Γόμαρα ( κατά φρασεολογία Μακρυγιάννη ), σταμάτησαν βεβήλωσαν καὶ μαγάρισαν τὸ ἄγαλμα τοῦ ἀρχιστράτηγου τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Καὶ δὲν βεβηλώθηκε βέβαια μ΄αυτό οὔτε ἀτιμάστηκε ὁ Κολοκοτρώνης, μιά καί στὸ εἰκονοστάσι τοῦ Γένους κατέχει περίοπτη θέση, αλλά οἱ ἀποτυπωμένες βρωμοδυσωδίες τους ρίχτηκαν στὰ μοῦτρα ἡμῶν τῶν ἐπιγόνων του.
Ἔχει μήπως μείνει καὶ τίποτε τὸ ἀμόλευτο καὶ καθαρὸ σὲ τοῦτο τὸν τόπο;
Μία ἱστορία κληρονομήσαμε, καταφυγή, κλέος, ὀχύρωμα καὶ παρηγορία καὶ οὔτε αὐτὴν δὲν σέβονται… Τὸν Κολοκοτρώνη ὠρέ!!
.
«Εἰς τὴν Τριπολιτσάν», γράφει ὁ Τερτσέτης, ὁ ἀπομνημονευματογράφος τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, «εἶχον γράψει σάτιρα ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τὴν ἐτοιχοκόλλησαν εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Ἦταν Κυριακὴ καὶ ἐσυνάχθη κόσμος καὶ ἐδιάβαζε.
Ὁ Γέρο Κολοκοτρώνης ἐπήγαινε εἰς τὴν ἐκκλησίαν νὰ λειτουργηθεῖ, καὶ ὅταν εἶδε τὸν κόσμο συμμαζωμένο, ἔστειλε τὸν γραμματικό του, νὰ ἰδεῖ τί τρέχει. Ὁ γραμματικὸς ἐπέστρεψε καὶ ἐμούδιαζε νὰ τοῦ εἰπεῖ. Ἔμαθε, τέλος πάντων, τί εἶναι.
Τότε ἐπῆγε τὴν ἐξεκόλλησε καὶ τὴν ἐπῆρε στὸ χέρι καὶ ὅταν ἀπόλυσεν ἡἐκκλησία, τὴν ἔδωσε τοῦ παπᾶ καὶ τὸν ὑποχρέωσε νὰ τὴν διαβάσει μεγαλοφώνως εἰς τὸν λαό. Ἔπειτα εἶπε:
“κρίνετε, ἂν μὲ βρίζουν δίκαια”. Καὶ τινές, λέγουν, ότι ἐπρόσθεσε: “Ὁ κάλπικος παρὰς μένει στὸ νοικοκύρη του». («Κολοκοτρώνη Ἀπομνημονεύματα», τόμ. Γ´, ἔκδ. «Γ. Βαλέτα», σελ. 224).
.
Μεγαλειώδης στιγμή. Πῆρε ὁ ἥρωας, τὸ ἐμπαθὲς καὶ δυσφημιστικὸ «τοιχοκόλλημα» καί, ἀφοῦ λειτουργήθηκε, τὸ ἔθεσε στὴν κρίση τοῦ λαοῦ, στὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου. Ἤξερε ὅτι «ὁ κάλπικος παράς», τὸ ψέμα, ἡ συκοφαντία, προσβάλλει αὐτὸν ποὺ τὴν ἐκτοξεύει καὶ «καθαρὸς οὐρανὸς ἀστραπὲς δὲ φοβᾶται».
Στὴ διήγηση τοῦ Τερτσέτη ὁ Κολοκοτρώνης δὲν τιμωρεῖ τὸν λασπολόγο. Ἀοργησία καὶ μεγαλοψυχία, χαρακτηριστικὰ μεγάλου ἡγέτη καὶ «μεταξένιου» ἀνθρώπου.
Κάτι παρόμοιο διασώζει καὶ ὁ Διογένης ὁ Λαέρτιος στὸ ἔργο του «Φιλοσόφων βίων καὶ δογμάτων συναγωγή», γιὰ τὸν Σωκράτη, ποὺ πολλὲς φορὲς ἔπεσε θύμα ἐπικρίσεων καὶ εἰρωνειῶν.
Τό ᾽χουν οἱ μεγάλοι νὰ πετροβολοῦνται ἀπὸ τὰ ἀπολειφάδια…
«Πολλὲς φορές, ὅταν σὲ συζητήσεις μιλοῦσε κάπως βίαια, τοῦ ἔδιναν γροθιὲς καὶ τοῦ τραβοῦσαν τὰ μαλλιὰ καὶ πιὸ πολὺ τὸν περιγελοῦσαν μὲ περιφρόνηση. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἄντεχε δείχνοντας ἀνεξικακία.
Ἔτσι, ὅταν κάποιος παραξενεύτηκε μὲ τὴν ἀντίδρασή του, εἶπε: ἂν μὲ κλωτσοῦσε γάϊδαρος, θὰ τὸν πήγαινα στὸ δικαστήριο;». (ἔκδ. «Ζῆτρος», τόμ. 1, σελ. 254).
.
Δὲν φταῖνε ὅμως τά… ξεσαμάρωτα γαϊδούρια καὶ τὰ λοιπὰ τετραποδίζοντα δίποδα.
Τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα παρελαύνουν ἀποχαλινωμένα, γιατί τέτοια κοπροθεάματα μᾶς ἀξίζουν. Ὁ Καμίνης στὴν πρωτεύουσα Βαβυλώνα καὶὁ Μπουτάρης στὴν συμπρωτεύουσα, ἀμφότεροι «σημαιοφόροι» στὰ …Γόμαρα, μόλις ἐξελέγησαν δήμαρχοι. Καὶ στοὺς τόπους ποὺ κρεμοῦσαν οἱ καπεταναῖοι τ’ ἅρματα κρεμοῦν οἱ κίναιδοι τὰ νταούλια τους, γιὰ νὰ παραλλάξουμε τὴν λαϊκὴ θυμοσοφία.
.
Ἔκαιγαν σημαῖες ἑλληνικές, παλαιότερα, κάποιοι ψευτοπροοδευτικοὶ κοπρίτες καὶ ὁ κ. Μιλτιάδης τοὺς δικαιολογοῦσε δημοκρατικῶς. Ἀνταμείβεται πολλάκις ὑπουργεύων…
Τηλεσυνελήφθη προσφάτως, ὁ κ. Μιλτιάδης, νὰ «πασπατεύει», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, εὐειδῆ ὀδαλίσκη τῆς τηλεόρασης καὶ καμμία ἀντίδραση. Ὁ κ. Μιλτιάδης, ἀνέγγιχτος ἀπὸ ἀνασχηματισμούς, ὑπογράφει συμφωνίες ξεπουλώντας τὰ τζιβαϊρικά μας.
.
«Ἄνθρωποι ἀνεπρόκοποι, ἀκατατάρτιστοι, ἀνίκανοι ν’ ἀποκτήσουν συνείδηση προσωπικῆς εὐθύνης, μηχανευόμενοι ἀπειράριθμα τεχνάσματα γιὰ νὰ σὲ ξεγελάσουν, κατακτητὲς μὲ δόλια μέσα ἀξιωμάτων… ἀνάγωγοι τόσο ποὺ νὰ προκαλοῦν ἀηδία, καμαρώνουν γιατί ὑπῆρξε πρόγονός τους ὁ Πλάτωνας, σὰ νὰ ἔχουν συγγράψει οἱ ἴδιοι τοὺς Πλατωνικοὺς διαλόγους.
Βαφτίζουμε τὰ παιδιά μας μὲ τὰ ἱερότατα ἐκεῖνα ὀνόματα καὶ ἡσυχάζουμε. Κι ἔτσι ἕνας νεώτερος Ἀριστοτέλης μόλις ποὺ κατορθώνει νὰ βάλει τὴν ὑπογραφὴ κάτω ἀπὸἕνα συμβόλαιο ἀπατηλῆς ἀγοραπωλησίας, ἕνας Περικλῆς καταδικάζεται γιὰ λαθρεμπόριο, ἕνας Σωκράτης διαπρέπει στὸν ὑπόκοσμο τῶν προαγωγῶν καὶ μαστροπῶν…
Έ, λοιπόν, ό,τι συμβαίνει μὲ τὰ ὀνόματα συμβαίνει μὲὁλόκληρη τὴν προγονικὴ δόξα». (Ι. Μ. Παναγιωτοπούλου, «Ἐρήμην τῶν Ἑλλήνων», «οἱ Ἐκδόσεις τῶν φίλων», σελ. 59).
.
Καὶ ἕνας Μιλτιάδης, ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τοῦ τροπαιούχου Μαραθωνομάχου, χειροκροτεῖ τὴν ἀτίμαση τοῦ ἐθνικοῦ μας συμβόλου. Καὶ κάποιοι ἄλλοι ποὺ φέρουν τὰ ἀκόμη ἱερότερα ὀνόματα Γεώργιος καὶ Ἰωάννης «ραίνουν μὲ ροδοπέταλα» τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ τὴν ἀσέλγεια.
Καὶ κάποια Μαρία, πάσχουσα «ἐξ ρεκλαμομανίας» (Παπαδιαμάντης) καὶ «Ρέπουσα» εἰς τὴν θεσιθηρία, γράφει σχολικὰ βιβλία-πανέρια, στὰὁποῖα συνωστίζονται ὀχιὲς καὶ σκορπιοί.
.
Παρένθεση. Γιὰ τέτοια βιβλία ὁ Κολοκοτρώνης μᾶς δίδαξε τὸν τρόπο… ἀντιμετώπισής τους. Διαβάζω στὸ βιβλίο «οἱ Λόγιοι καὶ ὁ Ἀγώνας», τοῦ Α. Ἀγγέλου (σελ. 15):
«Ἐπῆγε ὁ Κολοκοτρώνης πρὸς χαιρετισμὸν τοῦ ἀξιοτίμου διδασκάλου Νικολάου Καλύβα, ἐκάθισε καὶ ἀκροάζετο τὴν παράδοσιν.
-Τί εἶναι τοῦτα, λέγει μεμιᾶς, ποὺ διδάσκεις τὰ παιδιὰ τώρα; Τοῦτο νὰ τὰ φωτίσης…
Καὶ ἐχύθη μὲ γελούμενο πρόσωπο νὰ σχίση ἕνα Βόλφιον, in folio μεγάλο βιβλίο, νὰ δείξει πῶς φτιάνουν τὰ φυσέκια.
.
Ὁ διδάσκαλος, διὰ νὰ σώση τὸν Γερμανὸν φιλόσοφον (τὸν Βόλφ), ἔπεσε μὲ τὰ στήθη του εἰς τὸ in folio (στὸ βιβλίο). Τὰ παιδιὰ ἐγελοῦσαν καὶ ἐκεῖνα, ὡς εἶδαν πιασμένους καθηγητὴν καὶ γέρο Κολοκοτρώνην, ὁ ἕνας νὰ φυλάξη τὸ βιβλίο του, ὁ ἄλλος νὰ τὸ κάμη φυσέκια».
Τὰ φυσέκια τοῦ Κολοκοτρώνη μᾶς ἀπελευθέρωσαν καὶ ὄχι τὰ βιβλία τοῦ Βόλφιου. Καὶ σήμερα περνοῦν ἀπὸ μπροστά του τὰ... «Γόμαρα» ( κατά φρασεολογία Μακρυγιάννη ) καὶ ἀφήνουν τὶς κουτσουλιές τους…
.
Παρένθεση καὶ πάλι. Ἀκούω κάποιους νὰἐπιδίδονται σὲ ἀγαπολογίες, προοδευτικολογίες καὶ ἀερολογίες περὶ σεβασμοῦ καὶ ἀνοχῆς, νὰ καρυκεύουν τὸν λόγο τους, «οἱ θρησκευτικότεροι», καὶ μὲ εὐσεβόσχημες παραπομπὲς τοῦ τύπου μισοῦμε τὴν πράξη (τὴν αἵρεση), ἀλλὰ ἀγαπῶμεν σφόδρα τὸν πράξαντα (αἱρετικό),καὶ νὰ ὁ πλησίον, ὁ ἀδελφὸς καὶ περὶ εἰκόνος τοῦ Θεοῦ ἀμαυρωμένη καὶ ἐσπιλωμένην, θυμίζοντας τὶς ἀριστεροφρονες θρηνωδίες καὶ διαρρήξεις ἱματίων γιὰ τοὺς λαθρομετανάστες.
( Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος – «εἰς Ρωμ. ὁμιλ. Ε, 3»- γράφει γιὰ τοὺς θηλυπρεπεῖς.
«Καὶ γὰρ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἄξιος ἐλαύνεσθαι καὶ καταλεύεσθαι» ὁ «πεπορνευμένος» ἄνδρας. Γιὰ λιθοβολισμὸ μιλᾶει εδώ ὁ ἅγιος καὶ ὄχι μόνο γιὰ διαμαρτυρία).
Ἂν ζοῦσα στὴν Ὀλλανδία ἢ τὸ Λουξεμβοῦργο θὰ ὑπερθεμάτιζα. Ἄλλο νὰ περὶ καὶ τριγυρίζουν τὸ κράτος σου χαρούμενες Βελγίδες καὶ εἰρηνόφιλοι Ἐλβετοὶ καὶ ἄλλο νὰ ἔχεις τὸν Τοῦρκο ἢ τὸν Σκοπιανὸ νὰ ἀλυχτοῦνε. Ἐδῶ μιλοῦμε γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς πατρίδας μας!
Ἂν «μπουκάρουν» πουθενὰ οἱ Τοῦρκοι, τότε οἱ… «...Βαλλιανατοειδεῖς» θὰ κραδαίνουν τὸ «γιῶτα πέντε»( Ι5 )τρελλόχαρτό τους ἀπὸ τὸ στρατὸ καὶ θὰ τρέξουν νὰ κρυφτοῦν στὰ… παντελόνια τῆς ἐλευθέρας συμβίωσής τους.
Ἡ σάπια Εὐρώπη μᾶς τὰ στέλνει ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ μᾶς ἀφοπλίσει, νὰ ξεπουλήσουμε τὰ ἅγια χώματά μας, τὴν ἐλευθερία μας, μὲἀντάλλαγμα τὴν ἀσφάλεια τοῦ σκλάβου καὶ ἁλυσοδεμένου.
. Ὅσοι ἐλπίζουν στὴν Εὐρώπη καὶ στὶς προκοπές της, ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ Κολοκοτρώνης, ὅπως τὸ διέσωσε ὁ Τερτσέτης:
«Γέλωτα ἄσβεστον τοῦ ἐπροξενοῦσεν ἡ ἐνθύμησις τῆς ἐπιστολῆς φίλου τινός, ὅστις τοῦ ἔγραφε ἀπὸ τὴν Εὐρώπη: Ἢ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἢ νὰ χαθῆτε».
Ο δάσκαλος Δημ. Νατσιός - Κιλκίς