Στὴν Κόρινθο τὴν ἐποχὴ ἐκείνη δὲν ἦταν ὅλοι Χριστιανοί· οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἀκόμη λίγοι. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, οἱ ἄλλοι, οἱ πολλοί, ἐξακολουθοῦσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα· ἔκαναν θυσίες σὲ βωμοὺς τῶν «θεῶν» τους· ἔσφαζαν ζῷα, ἀρνιὰ καὶ βόδια, καὶ τὰ θυσίαζαν. Αὐτὰ ἦταν τὰ εἰδωλόθυτα.
Τὰ κρέατα αὐτὰ οἱ εἰδωλολάτρες Κορίνθιοι τὰ θεωροῦσαν ἁγιασμένα· τὰ τεμάχιζαν καὶ τὰ παρέθεταν σὲ τραπέζια, ὅπου λόγῳ κοινωνικῶν σχέσεων καλοῦσαν καὶ Χριστιανοὺς νὰ παρακαθήσουν μαζί τους.
Μὲ ἄλλη ὅμως συνείδησι τὰ ἔτρωγαν αὐτοὶ καὶ μὲ ἄλλη συνείδησι τὰ ἔτρωγαν οἱ Χριστιανοί. Οἱ εἰδωλολάτρες τὰ ἔτρωγαν μὲ τὴν ἰδέα ὅτι γευόμενοι παίρνουν ἀπ᾽ αὐτὰ ἁγιασμό. Βέβαια τὰ κρέατα αὐτὰ δὲν ἦταν ἁγιασμένα· ὅ,τι ἦταν τὰ ἄλλα κρέατα τῆς ἀγορᾶς, ἦταν καὶ αὐτά. Ἔχοντας αὐτὴ τὴ συνείδησι οἱ Χριστιανοὶ δὲν τὰ θεωροῦσαν κάτι ἄλλο, τὰ θεωροῦσαν κοινά, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἄλλα κρέατα· μποροῦσαν ἑπομένως νὰ τὰ τρῶνε ὅπως ἔτρωγαν καὶ τὰ ἄλλα. Αὐτὸ ἔκαναν.
Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ κάποιοι ἄλλοι νεοφώτιστοι Χριστιανοί, πιὸ ἁπλοϊκοὶ καὶ μὲ ἀσθενῆ συνείδησι, οἱ ὁποῖοι, βλέποντας ἀδελφούς των Χριστιανοὺς νὰ κάθωνται σὲ τραπέζια μὲ εἰδωλολάτρες καὶ νὰ τρῶνε μαζί τους εἰδωλόθυτα σκανδαλίζονταν· νόμιζαν ὅτι τὰ τρῶνε περιμένοντας νὰ λάβουν ἁγιασμό. Ἔτσι πολλὲς τέτοιες ψυχὲς κινδύνευαν νὰ ξαναγυρίσουν στὴν εἰδωλολατρία, ἀπὸ τὴν ὁποία μὲ τόσο κόπο τοὺς εἶχε ἀποσπάσει ὁ Παῦλος.
Χριστιανοί, δυνατοὶ στὴν πίστι καὶ μὲ γνῶσι τῆς ἀληθείας, μ᾽ αὐτὴ τὴ γνῶσι ὅμως ποὺ κατεῖχαν, γίνονταν αἰτία σκανδαλισμοῦ καὶ ἀπωλείας ἀδυνάτων ἀδελφῶν τους. Τί νὰ τὴν κάνῃς αὐτὴ τὴ γνῶσι ὅταν προκαλῇ τόση βλάβη; Δὲν εἶχαν τὴν ἀδελφικὴ ἀγάπη, ὥστε νὰ διακρίνουν ποιό εἶνε τὸ συμφέρον ὅλων· τὸ δικό τους, τῶν ἀδελφῶν, τῆς Ἐκκλησίας. «Γιὰ τὰ εἰδωλόθυτα», εἶπε προηγουμένως ὁ ἀπόστολος, «γνωρίζουμε ὅτι ὅλοι ἔχουμε γνῶσι. Ἡ γνῶσις ὅμως φυσιοῖ, φουσκώνει τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐγωισμό, ἐνῷ ἡ ἀγάπη οἰκοδομεῖ» (Α΄ Κορ. 8,1).
Γι᾽ αὐτὸ φωνάζει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος σ᾽ αὐτοὺς τοὺς φουσκωμένους ἐγωιστὰς καὶ λέει· Τί εἶν᾽ αὐτὸ ποὺ κάνετε; Σπρώχνετε τοὺς ἀδελφούς σας στὸ κακό, στὸν σκανδαλισμὸ καὶ στὴν ἀπώλεια;
Βλέποντες οἱ ταπεινοὶ ἐκεῖνοι ἀδελφοί σας νὰ κάθεστε ἐσεῖς κοντὰ στὰ εἴδωλα καὶ νὰ τρῶτε κρέατα τῶν εἰδωλοθύτων, σκανδαλίζονται καὶ αἰτία τοῦ σκανδάλου εἶστε ἐσεῖς. Γίνεστε ἀφορμὴ κλονισμοῦ· ξυπνᾶτε μέσα στὴν καρδιὰ τους τὴν παλιὰ σπίθα τῆς εἰδωλολατρίας ποὺ εἶχε σβήσει. Δὲν σκέπτεστε σωστά. Γιὰ μένα, ἂν κάποιο φαγητὸ βάζει σὲ σκανδαλισμὸ τὸν ἀδελφό μου, εἶνε κακὸ καὶ τὸ θυσιάζω· εἶμαι ἀποφασισμένος, προκειμένου νὰ μὴ βλάψω τὸν ἀδελφό μου, νὰ στερηθῶ γιὰ πάντα τὰ κρέατα αὐτά·
«Εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (ἔ.ἀ. 8,13).
Γιὰ τὸν ἀδελφό μου, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θυσιάστηκε ὁ Χριστός, κ᾽ ἐγὼ γιὰ μιὰ λαιμαργία νὰ καταστρέφω τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ; Ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ τὸν ἄλλο· κ᾽ ἐγὼ θυσιάζω τὸν ἄλλο γιὰ τὸ ἄτομό μου; Ἐγώ, λέει, περιώρισα τὸν ἑαυτό μου σὲ ὅλα τὰ ζητήματα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ δώσω ἀφορμὴ σκανδάλου σὲ κανένα στὸν κόσμο αὐτόν!
Αὐτά, ἀδελφοί μου, διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Σήμερα ὅμως ἐμεῖς τί κάνουμε;
Γέμισε ὁ κόσμος σκάνδαλα καὶ σκανδαλοποιούς. Θὰ χρειαζόταν ὥρα πολλὴ ἂν ἤθελα νὰ τοὺς ἀπαριθμήσω. Γιατὶ ὅλοι σκανδαλίζουμε καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους, μὲ φερσίματα καὶ μὲ λόγια· ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ σκανδαλίζουμε ἐσᾶς τὸν λαό, οἱ διδάσκαλοι τοὺς μαθητές, οἱ πλούσιοι τοὺς φτωχούς, οἱ ἐπιστήμονες τούς ἁπλοϊκούς…
Ναί· ἕνας λόγος ἀπρόσεκτος ποὺ λέτε σεῖς ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα, μιὰ χειρονομία ἀπρεπὴς μπρὸς στὰ παιδιά, γίνεται σπίθα ποὺ μπορεῖ ν᾽ ἀνάψῃ πυρκαϊὰ σὲ ἀθῷα πλάσματα.
Μὴν παραξενεύεστε γι᾽ αὐτὸ ποὺ λέω. Γιὰ νὰ πεισθῆτε, ἀκοῦστε τί συνέβη σ᾽ ἕνα χωριὸ τοῦ Μεσολογγίου τὰ χρόνια ποὺ ὑπηρετοῦσα ἐκεῖ.
Μια Δευτέρα λοιπόν, πηγαίνοντας στὴ Μητρόπολη ν᾽ ἀναλάβω ὑπηρεσία, βλέπω στὰ σκαλιὰ ἕνα γέρο.
–Τί συμβαίνει, τὸν ἐρωτῶ, καὶ ἦρθες πρωί;
–Ἄνοιξε τὸ γραφεῖο καὶ θὰ σοῦ ἐξηγήσω.
Κρατοῦσε ἕνα σακκούλι, Ἔβαλε μέσα τὸ χέρι του καὶ μοῦ βγάζει – τί νομίζετε, χρήματα; Ὄχι. Μοῦ δείχνει κάτι καμένα κουρέλια.
–Τί εἶνε αὐτά, γέροντα; τοῦ λέω.
Καὶ ἀποκρίνεται μὲ δάκρυα·
–Χθὲς Κυριακὴ φύσηξε δυνατὸς ἄνεμος. Πῆρε ἀπὸ κάπου μιὰ σκανδαλήθρα, ἕνα ἀναμμένο ξυλαράκι, τό ᾽φερε μέσ᾽ στὸ καλύβι μου, κι ἀπ᾽ αὐτὸ ἅρπαξε ἀμέσως φωτιά. Μοῦ κάηκαν ὅλα ὅ,τι εἶχα, κ᾽ ἕνα μπαοῦλο – ἀμπάρι μαζὶ μὲ λίγο καρπὸ ποὺ εἶχα μαζέψει. Κόντεψα νὰ χάσω καὶ τὸ παιδάκι μου· μόλις τὸ γλύτωσα ἀπ᾽ τὴ φωτιά… Καὶ ὁ γέρος δὲν ἔπαυε νὰ κλαίει…
Δὲν τὸ λέω γιὰ νὰ τὸν λυπηθῆτε καὶ νὰ τὸν βοηθήσετε, ἀλλὰ γιὰ νὰ δῆτε πῶς μιὰ σκανδαλήθρα προκάλεσε φωτιὰ μὲ τόση ζημιά.
Ἀδελφοί μου, προσοχὴ στὸν βίο μας. Δὲν εἴμαστε ἐλεύθεροι νὰ ζοῦμε ὅπως θέλουμε. Μὴν πάρουμε ἀψήφιστα τὸν κίνδυνο τοῦ σκανδάλου, ὁ ὁποῖος ἔχει δύο πλευρές. Ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο διδάσκει μὲ λόγια αὐστηρὰ νὰ φυλαχτοῦμε κι ἀπὸ τὶς δύο περιπτώσεις σκανδάλου. Δηλαδή· νὰ μὴ γίνουμε μήτε θύματα μήτε δρᾶστες σκανδάλου· μήτε ἐμεῖς νὰ σκανδαλιστοῦμε, μήτε ἄλλον νὰ σκανδαλίσουμε.
Νὰ μὴ σκανδαλιστοῦμε οἱ ἴδιοι. Ἀξίζει κάθε θυσία γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ σκανδαλισμό.
Κινδυνεύουμε ἀφήνοντας ἀφύλαχτες τὶς αἰσθήσεις μας· μὲ ἀπρόσεκτα βλέμματα (σς. ειδικά τα καλοκαίρια…), βλαβερὰ ἀκούσματα, ἐρεθιστικὲς ἐπαφές, μὲ ἀχαλίνωτη φαντασία καὶ ἀφρούρητη τὴν καρδιὰ στὶς κακὲς
ἐπιθυμίες…
Ἂν σὲ σκανδαλίζῃ τὸ μάτι, τὸ χέρι, τὸ πόδι σου, τόσο δηλαδή χρήσιμα μέλη, σὲ συμφέρει νὰ τ᾽ ἀποκόψῃς, ὥστε νὰ σωθῇς ἔστω καὶ ἀκρωτηριασμένος, παρὰ νὰ κολαστῇς πηγαίνοντας ἀρτιμελής στην αιώνια Κόλαση... (βλ. Ματθ. 5,28-30· 18,8. Μᾶρκ. 9,43-48).
Νὰ μὴ σκανδαλίσουμε ἄλλον. Ἐδῶ ὁ Χριστός μας ἀποφαίνεται ἀκόμη πιὸ αὐστηρά. Ἡ εὐθύνη τοῦ σκανδαλοποιοῦ γιὰ τὴν ἀθῴα ψυχὴ ποὺ χάνεται ἐξ αἰτίας του εἶνε πάρα πολὺ μεγάλη.
Κρίνει ὅτι στὸν ἀμετανόητο δράστη τοῦ σκανδάλου ἀξίζει ὄχι ἀκρωτηριασμὸς ἑνὸς μέλους, ἀλλὰ πέτρα ολόκληρη από αλευρόμυλο να περαστεί στὸν λαιμὸ του καὶ να καταποντιστεί στὸ πέλαγος !!! (βλ. Ματθ. 18,6-7. Μᾶρκ. 9,42. Λουκ. 17,1-2).
Γι᾽ αὐτὸ ὁ Απόστολος Παῦλος, ποὺ γνωρίζει καλὰ τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἀποφασίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ λέει· Προτιμῶ νὰ μείνω νηστικός, παρὰ νὰ σκανδαλίσω μία ψυχή.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
---------------------------------------------
Παρακάτω μια ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα
Κεφ. Η΄ 8 Ενώ λοιπόν ο ασθενής αδελφός βλάπτεται, και εσύ δεν έχεις να κερδίσεις τίποτε από το φαγητό αυτό. Δεν είναι το φαγητό που μας παρουσιάζει ευάρεστους στον Θεό· διότι ούτε εάν φάμε, προκόπτουμε και προοδεύουμε στην αρετή, ούτε εάν δεν φάμε, υστερούμε και μένουμε πίσω σε αυτήν. 9 Προσέχετε όμως μήπως το δικαίωμα αυτό που έχετε να τρώτε από όλα, ακόμη και τα ειδωλόθυτα, γίνει αιτία να αμαρτήσουν οι αδελφοί σας, που είναι αδύναμοι στην πίστη.
10 Και είναι επόμενο να βλαφτούν σοβαρά οι αδύναμοι αδελφοί· διότι, εάν κανείς από αυτούς δει εσένα που έχεις την ορθή γνώση να κάθεσαι στο τραπέζι κάποιου ναού των ειδώλων, δεν θα παρασυρθεί και δεν θα παγιωθεί η συνείδησή του στο να τρώει τα ειδωλόθυτα ως κάτι ιερό και άξιο ευλαβείας, αφού αυτός είναι ασθενής. 11Και θα χαθεί παρασυρόμενος στην ειδωλολατρία ο αδελφός σου που είναι αδύνατος πνευματικά, εξαιτίας της δικής σου γνώσεως. Αλλά για τη σωτηρία του αδελφού σου αυτού ο Χριστός θυσίασε τη ζωή Του.
12 Και έτσι διαπράττετε αμάρτημα, από το οποίο βλάπτονται πολύ οι αδελφοί, και για τον λόγο αυτόν αποτελεί αμάρτημα προς τους αδελφούς. Και πληγώνετε έτσι και χτυπάτε σκληρά τη συνείδησή τους, η οποία είναι ασθενική και αδύνατη. Αλλά υποπίπτετε συγχρόνως και σε αμάρτημα που αναφέρεται στον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος πέθανε για να σώσει τους αδελφούς αυτούς. 13 Γι’ αυτό λοιπόν, εάν αυτό που τρώω γίνεται αιτία σκανδάλου και αμαρτίας στον αδελφό μου, δεν θα φάω ποτέ οποιοδήποτε είδος κρεάτων, για να μην σκανδαλίσω τον αδελφό μου. Και έρχομαι τώρα να σaς δείξω ότι για τους αδύνατους αδελφούς έκανα και εξακολουθώ να κάνω θυσίες των δικαιωμάτων μου.
Κεφ. Θ΄ 1 Δεν είμαι Απόστολος με ίσα δικαιώματα με τους άλλους Αποστόλους; Δεν είμαι ελεύθερος, όπως όλοι οι Χριστιανοί; Δεν είδα τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας; Και δεν είστε εσείς το έργο που με τη βοήθεια του Κυρίου επιτέλεσα; 2 Εάν για άλλους δεν είμαι Απόστολος, τουλάχιστον όμως για σας είμαι Απόστολος· διότι η σφραγίδα με την οποία πιστοποιείται επίσημα το αποστολικό μου αξίωμα, με τη χάρη του Κυρίου, είστε εσείς, τους οποίους εγώ οδήγησα στον Χριστό.
ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ !
Τὸ 1949, ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν στρατιωτικὸς ἱερεύς καὶ ὑπηρετοῦσε τὸ Β´ Σῶμα Στρατοῦ, συνέβη ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός πηγαίνοντας ὰπό την Κοζάνη στα Σέρβια.
Ὁ στρατηγὸς Βεντήρης θὰ ἐπισκεφτόταν τὰ φυλάκια στὴν περιοχὴ τῶν Σερβίων Κοζάνης καὶ πῆρε μαζί του τὸν στρατιωτικὸ ἱερέα, ποὺ ἦταν ὁ π. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης καὶ ἕναν στρατιώτη.
Στὸ στρατιωτικό τζίπ μπροστά ἦταν ὁ στρατηγός καὶ στὸ πίσω κάθισμα ὁ π. Αὐγουστῖνος.
Περνώντας τὰ Σέρβια συνέβη κάτι ποὺ συγκλόνισε τὸν στρατηγό.
Εἶδε ἀπὸ μακριά ἕνα κοπάδι ποὺ ἔβοσκε καὶ ἔναν τράγο νὰ φεύγει ἀπὸ τὸ κοπάδι, νὰ κατεβαίνει στὸ δρόμο καὶ νὰ τρέχη πρὸς τὸ τζίπ.
Ὁ στρατηγὸς φώναξε:
---Τί γίνεται, τρελλάθηκε αὐτό;
Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ποὺ τὸ εἶδε, ἀπάντησε:
--- «Ξέρει στρατηγέ μου τι κάνει, μην ἀνισυχεῖς».
Πριν τελειώσει τὰ λόγια του ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁ τράγος ἀνατινάχθηκε μπροστά τους. Ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ ζῶο, γιὰ νὰ πατήση τὴν νάρκη καὶ νὰ καθαρίση ὁ δρόμος, γιὰ νὰ μὴ σκοτωθῆ ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ στρατηγὸς Βεντήρης καὶ ὁ στρατιώτης.
(Στὴν περιοχὴ αὐτή, λίγους μῆνες πρίν, πάτησε νάρκη καὶ διαλύθηκε ὁ μικρότερος ἀδελφὸς τῆς μητέρας μου ὁ Ἰωάννης Ἀνθόπουλος, 18 ἐτῶν. Πῆγε νὰ βάλη, πέτρα στο φορτηγὸ, γιατὶ γλυστροῦσε καὶ πάτησε τὴν νάρκη. Σὲ μιὰ ποδιὰ μαζέψε ὁ πατέρας μου, κάποια ὑπολείματα ἀπὸ τὸ σώμα του για νὰ τὸ ἐνταφιασουν. Ἡ περιοχὴ τῶν Σερβίων ἦταν γεμάτι νάρκες καὶ ὑπήρχαν πολλὰ θύματα)
Σταμάτησε τὸ τζίπ καὶ κατέβηκε συγκλονισμένος ὁ στρατηγός. Ἔκανε μετάνοια στον π. Αὐγουστῖνο καὶ ζήτησε συγνώμη. Ζήτησε συγνώμη γιατί ἐκεῖνο τὸ διάστημα ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔκανε κάτι, ποὺ δὲν τόλμησε νὰ τὸ κάνη κανένας δεσπότης καὶ ὁ στρατηγὸς πικράθηκε μαζί του.
Ἦταν παρων ὁ στρατηγός Βεντήρης καὶ κάποιοι ἄλλοι ἀξιωματικοί στον Ἁγιο Ἀθανάσιο Κοζάνης, ὅταν κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν ἐπέτρεψε τὸν ψάλτη νὰ πῆ τὸ πολυχρόνιο τοῦ Βασιλια Παύλου. Τὸν ὀνόμασε μάλιστα ἀσεβέστατο καὶ ζήτησε νὰ ἀνακαλέση τὸ διάταγμα ὑπερ τῆς μασονίας ποὺ ὑπέγραψε.
Τὸ βασιλικό διάταγμα ἔλεγε: Ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ ἀπὸ τὰ μοναστήρια νὰ ἐνισχύεται τὸ «φιλαθρωπικὸ ἔργο» τῆς μασονίας!
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν στρατιωτικὸς ἱερεύς καὶ θὰ περνοῦσε στρατοδικεῖο. Ἀρχισαν διαδικασίες ἐναντίον του, ἀλλὰ ὁ μικρὸς Δαυϊδ νίκησε τὸν Γολιάθ. Ὁ βασιλιας Παῦλος ἀνακάλεσε τὸ διάταγμα.
Εγγραφα και επιστολές απόρρητες του στρατοῦ για την διωξη του θὰ βρῆτε στὸ βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ, Νο2», σελ. 42-64.