…Ἀλλὰ ἀλλοίμονον! Ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐπετέθησαν ἄλλης φύσεως ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι. Αὐτοὶ δὲν ἦσαν δεδηλωμένοι ἐχθροὶ ὅπως οἱ πρῶτοι.
Αὐτοὶ μέσα εἰς τὴν Ορθοδοξία εἶχαν γεννηθῇ καὶ γαλουχηθῆ. Εἰς τὸ μητρῷο τῆς ὀρθοδοξίας ἦσαν γραμμένα τὰ ὀνόματά των. Εἰς ὅλας τὰς ἱερὰς συνάξεις ἐλάμβανον μέρος.
Ἐκοινώνουν μάλιστα καί τῶν ἀχράντων μυστηρίων καὶ παραδέχοντο ἀδιστάκτως ὅ,τι ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐδίδασκε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἦσαν ἕτοιμοι ὑπὲρ αὐτῆς νὰ μαρτυρήσουν.
Ἀλλ’ αἴφνης τὶς καρδίες των συνετάραξε τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας. Ἤθελαν, δηλαδὴ αὐτοὶ ὡς ἀνώτερα δῆθεν πνεύματα, μὲ τὸν πῆχυ τῆς λογικῆς νὰ μετρήσουν τὰ δόγματα, τὰς θεμελιώδεις ἐκείνας ἀληθείας ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τῆς ὀρθοδοξίας.
Ἤθελαν μὲ τὸ μικρὸ κύπελλο τῆς διανοίας των νὰ ἐκκενώσουν τὸ ἄπειρον ὠκεανὸ τῆς γνώσεως τοῦ ἐν Τριἀδι Θεοῦ.Ἤθελαν μὲ τὶς ἀσθενεῖς πτέρυγές των ὡς ἄλλοι ἴκαροι νὰ διαπλεύσουν τὶς ἄχανεῖς ἐκτάσεις τοῦ ἀπείρου καὶ ἔτσι ὑπερήφανοι γιὰ τις διανοητικάς των πτήσεις εἰς τὸν κόσμο τοῦ μυστηρίου παρουσιάσθησαν μία ἡμέρα εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησία καὶ εἶπαν μὲ στόμφον:
«Μέχρι χθὲς συνεφωνούσαμε μαζί σου εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας σου. Ἀλλὰ τώρα ὄχι. Αὐτὸ ἐδῶ τὸ σημεῖο τῆς διδασκαλίας σου μᾶς εἶνε ἀκατάληπτον. Τὸ ἄλλο πρέπει νὰ τροποποιηθῇ ὥστε νὰ γίνῃ καταληπτὸν ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνην διάνοια. Τὸ τρίτον πρέπει ν’ ἀπορριφθῇ…».
Ἡ Ορθόδοξος Ἐκκλησία ἐκάλεσε τὰ τέκνα ποὺ διεφώνησαν μὲ τὴν διδασκαλία καὶ προσεπάθησε νὰ τὰ πείσῃ ὅτι ἡ γραμμὴ τὴν ὁποία ἀκολουθεῖ εἶνε ἡ γραμμὴ ποὺ ἐχάραξε ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής της Ιησούς Χριστός καὶ ὅτι πᾶσα παρέκκλισις ἐστω καὶ ἐλαχίστη ἀπὸ τὴν γραμμὴ αὐτὴ θὰ δημιουργήσῃ ρῆγμα εἰς τὴν παράταξι τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ κίνδυνο νοθεύσεως τῆς ἐξ ἀποκαλύψεως Θείας διδασκαλίας.
Ἀλλ’ αὐτοὶ δυστυχῶς μὲ πεῖσμα ἑωσφόρου ἐπέμεναν εἰς τὲς ἑτεροδιδασκαλίες των καὶ παρέσυραν καὶ ἄλλους. Τότε ἡ Ὀρθοδοξία συνεκάλεσε τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους καὶ ἐκεῖ ἐκλήθησαν οἱ ἑτεροφρονοῦντες καὶ ἀνέπτυξα τις ἰδέες των καὶ κατόπιν συζητήσεως καὶ ἐρεύνης πολλῆς καὶ ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος αἱ ἰδέαι των ὡς προσκρούουσαι εἰς τὴν διδασκαλία τῆς μιᾶς Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀπερρίφθησαν καὶ κατεδικάσθησαν.
Αὐτοὶ δὲ ἐφόσον μετὰ τὴν ἀπόφασιν τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξηκολούθουσαν να ἐπιμένουν εἰς τὶς ἐσφαλμένας ἰδέας των ἀπεκόπηκαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς μέλη γαγγραινώδη, ὡς ἀνιάτως νοσήσαντες, διεγράφησα ἀπὸ τὰ μητρῷα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἤρχοντο πλέον εἰς οὐδεμία πνευματικὴ ἐπαφὴ μὲ τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ τῆς κοινῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐθεωροῦντο πνευματικῶς νεκροί.
Αὐτοὶ οἱ καταδικασθέντες καὶ διαγραφέντες ἐκ τῶν μητρώων τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπετέλεσαν τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας αὐταὶ αἱ ὁποῖαι διεφώνησεν καὶ ἀπεσπάσθηκαν ἀπὸ τὸν κορμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς στιγμὰς πνευματικῆς ἀνανήψεως καὶ διὰ στόματος Θεολόγων των ὁμολογοῦν ὅτι τὸ καθαρόν, τὸ διαυγές, τὸ κρυστάλλινον πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ διετηρήθη εἰς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!
Αὑτὴ ἐστάθη ὡς λυδία λίθος, εἰς τὴν ὁποία ἐδοκιμάσθηκαν καὶ δοκιμάζονται μέχρι σήμερα ὅλες αἱ ἑτεροδιδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν,. Αὐτὴ ὑψώθη ὡς πύργος ἀπόρθητος καὶ ἐδέχθη τὰς μανιωδεστέρας ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Αὐτὴ προσέφερε καὶ προσφέρει τὰ περισσότερα θύματα εἰς τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου. Αὐτὴ εἶνε ἐκείνη, ἡ ὁποία δὲν ἐδέχθη οὐδένα συμβιβασμὸν μὲ τὴν πλάνην. Δὲν ἐπέτρεψε οὔτε ἕνα ἰῶτα νὰ προστεθῇ ἤ ν’ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὸ σύμβολον τῆς πίστεως.
Ἑνθυμηθῆτε πρὸς στιγμὴν τοὺς ἀγῶνας του Μ. Ἀθανασίου, τοῦ ἤρωος, τοῦ προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν Αρειανῶν.
Ὀμοιούσιος τῷ Πατρί, εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστος ― ἐπρότεινον συμβιβαστικῶς οἱ αἱρετικοί. Ὄχι! Ἀπαντᾷ ἡ παράταξις τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ἀρχηγὸν τὸν Μ. Ἀθανάσιον. Δὲν εἶνε ὁ ὁμοιούσιος ἀλλὰ «ὁ ὁμοούσιος τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο».
Δὲν ἠθέλησαν νὰ προστεθῇ το ἰῶτα αὐτὸ τῶν αἱρετικῶν.
Καὶ δι’ ἕνα ἰῶτα ἐπάλαισε ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἐπὶ ἥμισυ αἰῶνα καὶ ἐσείσθη Ἀνατολὴ καὶ Δύση. Σχολαστικισμοί!
Θὰ εἴπουν σήμερον πολλοὶ ποὺ σκέπτονται ἀπολύτως ὑλιστικὰ καὶ δὲν δύνανται νὰ εἰσδύσουν εἰς τὸ βαθὺ νόημα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἀλλά, κύριοι, ἐὰν ἡ Ὀρθοδοξία ἐδέχετο τότε νὰ προστεθῇ τὸ ἰῶτα ἐκεῖνο τῶν ἀρειανῶν, ὅλον τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ ποὺ στηρίζεται ἐπὶ τῆς Θεότητος τοῦ Κυρίου θὰ κατέρρεε εἰς ἐρείπια καὶ ὁ Χριστιανισμὸς θὰ ἐξεφυλίζετο εἰς μίαν ἁπλῆν φιλοσοφίαν, τὴν ὁποίαν ἐκήρυξεν ἄνθρωπος καὶ ὄχι Θεός.
( σ.σ.Γιατί άλλο "όμοιος καί παρόμοιος" καί άλλο ίδιας ακριβώς ουσίας Θεότητος με τον Ουράνιο Πατέρα )