Κάποτε, ενώ έχουμε και το δίκαιο με το μέρος μας, ο άλλος νομίζει ότι φταίμε. Ακόμα και σ΄αυτήν την περίπτωση, συμμετέχουμε από τη δαιμονική ακαταστασία του άλλου.
Και πάλι θα βάλουμε μετάνοια. Θέλουμε δεν θέλουμε θα πάρουμε επάνω μας το σφάλμα, αν θέλουμε να γαληνέψει η ψυχή μας.
Ο Θεός φυλάξοι μην τύχει κανένας δαιμονισμένος να τα βάλει μαζί μας.
Εκεί πρέπει να είσαι πολύ δυνατός να τα βγάλεις πέρα.
Μού έτυχε αυτό όταν ήμον αρχάριος και τα βρήκα μπαστούνια.
Και το δίκαιο νάχω και να του βάζω μετάνοια κι αυτός δώστου να με βρίζει.
Μέσα μου έβραζα. Τρέχω στον Γέροντα να εξομολογηθώ. Μου λέγει ο Γέροντας:
"Πρόσεξε μη γελαστείς και ανοίξεις στόμα να αντιμιλήσεις. Κάηκες. Ο διάβολος που έχει μέσα του περιμένει να ανοίξεις το στόμα, μια λέξη θέλει να αρπάξει από σένα για να μπει μέσα σου.Τότε τι θα τραβήξεις»!
Μη φοβάσαι. Θα προσευχηθώ και θα γαληνέψεις. Σύντομα. Πράγματι, αμέσως γαλήνεψα.
Αλλά το χρωστώ χάριν στον Γέροντά μου, ειδάλλως κινδύνευα να απελπιστώ».
-----------------------------------
Από το βιβλίο ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ
Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής,( τού Ιωσήφ Μ.Δ.)