POLEMOS-BIBLOS


Ανάμεσα σ’ όλες τις αιτίες των μελλοντικών πολέμων, όπως και των πολέμων του παρελθόντος, θεμελιώδης και κύρια αιτία παραμένει ο αθεϊσμός και η αποστασία από το Θεό τον Έναν και Ζώντα.

Δεν υπάρχει ειρήνη για τούς άθεους λέγει ο Κύριος ( Ήσ. 48, 22).

Πολλοί χριστιανοί στήν Ευρώπη και την Αμερική πού κατά την περίοδο τού πολέμου έσπευδαν βιαστικά στους ναούς ακόμα και πριν αρχίσει η Λειτουργία, για να βρουν θέση, άρχισαν μετά τον πόλεμο να ψυχραίνουν έναντι της πίστης και απομακρύνθηκαν από την πίστη στο Θεό.
Όταν τούς νουθετείτε, εκείνοι απαντούν ειρωνικά, για το ότι ή πίστη έχει καταστεί πιά ξεπερασμένη και παρωχημένη...

Όμως ο Θεός είναι η υψίστη πραγματικότητα !

Πώς γίνεται αυτό, η πίστη δηλαδή στο Θεό, πού πριν δέκα χρόνια ήταν μιά ζώσα και αναγκαία σχέση με την πραγματικότητα σήμερα να είναι ξεπερασμένη ; 



Η απιστία στο Θεό σημαίνει πίστη στο μη πραγματικό, δηλαδή στις χίμαιρες. Σύμφωνα με επίσημη απογραφή στήν Τσεχία ο αριθμός των άπιστων ανθρώπων αυξήθηκε κατά την περίοδο ειρήνης πάνω από ένα εκατομμύριο. Αυτό σημαίνει πώς κάθε δέκατος άνθρωπος είναι άπιστος στην πατρίδα του ευσεβή Γιάνος Χούς!

Φθάνουμε σ’ αύτή τη διαπίστωση με πόνο κι όχι με ικανοποίηση. Αλλά η ασθένεια της απιστίας δεν αποτελεί κανενός είδους μονοπώλιο μόνον της Τσεχίας.

Αυτή η ασθένεια κατατρώγει και το πνεύμα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας, και πρόσφατα και της Ρωσίας.

Η απιστία λίγο πολύ ρίζωσε σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, όπου περισσότερο βλέπουν και παρατηρούν τα ανθρώπινα έργα, απ’ ότι τα έργα τού Θεού…

Το τί όμως περιμένει έναν λαό με πολλούς άπιστους το διαβάζουμε ξεκάθαρα στήν Αγία Γραφή του Θεού. Δεν υπάρχει ειρήνη για τούς ασεβείς, ιδού ποιά είναι η μοίρα τους, αυτό είναι το γραφτό τους.

Ο πόλεμος είναι λοιπόν το γραφτό τους, λόγω της απιστίας τους! Και δε θα μπορέσουν ποτέ να αποφύγουν τον πόλεμο, αν πριν δεν αποφύγουν την αθεΐα.

Αφού ο άπιστος και μόνον επειδή είναι άπιστος πράττει το κακό ενώπιον του Κυρίου. Η αθεΐα αποτελεί ύβρη πρός το Δημιουργό και Παντοκράτορα του κόσμου, περιφρόνηση και εκ νέου σταύρωση του Κυρίου Χριστού, στου οποίου το όνομα οι χριστιανικοί λαοί βαπτίστηκαν και με τη βάπτιση ορκίστηκαν σ’ Αυτόν με όρκο πίστης.

Κάθε όμως προσβολή του Θεού, άν δεν επέλθει άμεσα η μετάνοια, φέρει δυστυχία γύρω μας, όπως: ξηρασία, πλημμύρα, αρρώστια, αταξία, μαρασμό σε όλα και ως κορωνίδα όλων των δυστυχιών τον πόλεμο.

Αυτό δεν αποτελεί προκατάληψη των χωρικών, αλλά βεβαιωμένο γεγονός από την εμπειρία, και Βιβλικό και παντοτινό….

Ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Β' αληθεύει ότι έπραττε το σωστό ενώπιον του Θεού, αλλά ως μονοκράτορας βασιλιάς δεν έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο στην καταστολή της απιστίας προς το Θεό και της διαφθοράς των ευγενών του.

Λόγω των αμαρτιών των ευγενών Ρώσων και της Ρωσικής αποκαλούμενης «διανόησης» επέτρεψε ο Θεός να πολεμήσουν οι Ιάπωνες τούς Ρώσους και να τούς νικήσουν. Επειδή οι Ιάπωνες δεν ήταν διεφθαρμένοι, αλλά όλοι, απ’ όλες τις τάξεις κρατούσαν την πατροπαράδοτη αυστηρή ζωή και την πειθαρχία του πνεύματος.

Αντίθετα οι μορφωμένοι Ρώσοι ανακατεύτηκαν μέ τούς Δυτικούς λαούς και υιοθέτησαν όλες τις αμαρτίες τους, όπως τη διανοητική (άρνηση του Θεού) και την ηθική (εγωισμό και διαφθορά). Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε να ηττηθεί ο Ρωσικός στρατός σε στεριά και θάλασσα.

Οι λαοί της Δύσης τότε έδειξαν συμπάθεια για τούς εχθρούς τού Ρωσικού λαού. Τη Ρωσική ήττα σ’ αυτόν τον πόλεμο ακολούθησε αυτό πού πολύ συχνά είναι χειρότερο από έναν πόλεμο, η επανάσταση.

Όμως ούτε η ήττα στον πόλεμο ούτε η επανάσταση δεν επηρέασε πολύ τούς Ρώσους ευγενείς και τη Ρωσική διανόηση για να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στο Χριστό Θεό και τις εντολές Του ( οπότε μετά ακολούθησε η θλιβερή συνέχεια της Επανάστασης των μπολσεβίκων πού είδαμε…) .

Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς « Πόλεμος και Βίβλος»