ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΙΕΡΕΑΣ, ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ

                                         ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΜΟΥ...



Από μικρός ήθελα να γίνω ιερέας. Πήγαινα πάντα και βοηθούσα τον παπά της Ενορίας μου και ντυνόμουνα και παπαδάκι…

Όταν ήμουν στο Λύκειο είχα γνωρίσει μια κοπέλα με την οποία είχαμε και σχέσεις… Μετά χωρίσαμε βέβαια, γιατί εγώ πήγα και στρατιώτης. Εκεί πού υπηρετούσα έμαθα ότι η κοπέλα αυτή τα είχε μπλέξει με κάποιον άλλο, για λίγο καιρό βέβαια αλλά μετά χώρισε…

Τώρα, πού απολύθηκα σκέφτηκα να εκπληρώσω την παλαιά επιθυμία μου και να γίνω έγγαμος ιερέας , κι΄ έτσι πρίν χειροτονηθώ διάκονος βρήκα την παλιά μου φίλη και της ζήτησα να γίνει πρεσβυτέρα αν μ΄ αγαπούσε ακόμη, πράγμα πού ευχαρίστως δέχθηκε… Έκανα καλά, τι λέτε;

Θεόφιλος - Ιωάννινα

 IeroPidalion




Τό Ιερό Πηδάλιο, τό λεγόμενο " Σύνταγμα της Εκκλησίας ",  περιέχει όλους τούς αρχαίους Αποστολικούς κανόνες καί τούς περιορισμούς σε θέματα αμαρτίας, ποινών, καί ιεροσύνης, επικυρωμένους διά ομοφώνου καί εν Αγίω Πνεύματι αποφάσεων τών 7 Οικουμενικών Συνόδων μέ συμμετοχή γνωστών Αγίων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας... Σήμερα, λίγοι το τηρούν καί λιγότεροι το γνωρίζουν, έστω καί εάν βάσει αυτού θα κριθούμε !




Αγαπητέ αδελφέ έν Χριστώ.

Με όλη μας την αγάπη επιτρέψατέ μας να σας πούμε δυό λόγια παραπάνω, χωρίς διάθεση ούτε να δικάσουμε αλλά ούτε και να κρίνουμε κανένα … Αρκετές αμαρτίες έχουμε άς μη προσθέσουμε κι΄ άλλες…

Για να γίνει λοιπόν κάποιος ιερέας, σύμφωνα πάντα με τον Λόγο του Θεού πού αποτυπώνεται καθαρά τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη ( μια και ο ίδιος Θεός μιλάει και στις δύο Διαθήκες ), πρέπει να είναι αγνός και παρθένος όπως το απάτητο χιόνι και καταλαβαίνεται τώρα τι ακριβώς εννοούμε…

Αυτό εσείς δυστυχώς το χάσατε, παρ΄ όλη την αγάπη σας για την ιεροσύνη… Πέσατε σαν άνθρωπος, είτε από άγνοια, είτε από απροσεξία… Άς το εξομολογηθείτε για να μη είσθε χρεωμένος με το αμάρτημα αυτό, και άς φροντίστε με τον πνευματικό σας για τα υπόλοιπα…

Μας γράφετε ότι με την μελλοντική πρεσβυτέρα σας είχατε σχέσεις από το Λύκειο και ασφαλώς σ΄ αυτή την διαβολεμένη εποχή δεν μπορούμε να πούμε ότι παίζατε κουτσό και πεντόβολα…

Αυτό είναι το ένα, και αφορά σάν πρώτο πρόσωπο εσάς. Μας γράφετε ακόμη ότι η κοπελιά, μελλοντική πρεσβυτέρα τώρα, τα είχε μπλέξει και με κάποιον άλλον νωρίτερα και ασφαλώς κι΄ εκεί τα πράγματα είναι θαλασσωμένα όπως συνήθως σήμερα γίνονται.

Μια πρεσβυτέρα αγαπητέ αδελφέ, πρέπει να είναι αγνή όπως ο παπάς της, ίδιο απάτητο χιόνι κι΄ αυτή, γιατί μπαίνει στα ιερατικά πρόσωπα έστω και διά πλαγίου τρόπου αλλά πρέπει να είναι ανεπιλήπτου διαγωγής και ανέγγιχτη!

Όχι σήμερα λογοδοσμένη με τον ένα , αύριο αρραβωνιασμένη, και έχουσα σχέσεις με τον άλλο, και στο τέλος γενόμενη και πρεσβυτέρα…

Τώρα, τι γίνεται σήμερα στην κοινωνία, σε ποιο βαθμό, κλπ. μη το συζητάμε και μη το εξετάζουμε.

Όταν γίνει η Κρίση του Θεού θα ανοιχτούνε διαφορετικοί φάκελοι για τον καθένα μας και άς φροντίσουμε όλοι μας να είναι κατά το δυνατόν καθαροί από θανάσιμα αμαρτήματα αλλά και από «εισβολές» στον χώρο της Ιεροσύνης και του Ιερατείου του Θεού, ακαταλλήλων ανθρώπων…

Γι΄ αυτές και παρόμοιες περιπτώσεις ένας γέροντας πνευματικός έλεγε:

« Το σωστότερο πού έχετε να κάνετε αν θέλετε να σώσετε τον εαυτό σας, την μελλοντική πρεσβυτέρα σας, και τα μελλοντικά παιδιά σας, είναι να κρεμάσετε στο καρφί την επιθυμία σας για ιεροσύνη, όπως θα πρέπει να κρεμάσουν το ράσο τους στο καρφί και να αποστρατευτούν από την ιεροσύνη και όσοι άλλοι μπήκαν με προβλήματα και σαρκικές «ιδιαιτερότητες» στον ευλογημένο αυτό χώρο του Χριστού πού λέγεται Ορθόδοξος Κλήρος !

Ένας δε, αρχαίος Άγιος έλεγε σε καθαιρεθέντα ιερέα πού από την μεγάλη μετάνοιά του για τις αμαρτίες του έν τούτοις είχε αναστήσει και νεκρό, ότι :

« Ο Θεός δέχθηκε την μετάνοιά σου και σήμερα ανάστησες αυτόν τον νεκρό εδώ μπροστά μας με τις θερμές προσευχές σου. Όμως για το αξίωμα της ιεροσύνης δεν κάνεις πιά…»

===========

Εμπόδια - κωλύματα  Ιερωσύνης…

 

Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κάποιος Ιερέας είναι :

α. Να είναι Χριστιανός Ορθόδοξος .
β. Να έχει νόμιμη ηλικία ( 25 Διάκος, 30  Πρεσβύτερος, 35  Επίσκοπος).
γ. Να διακρίνεται για την Ορθόδοξη πίστη του με θερμή πίστη και ευλάβεια στον Χριστό πού ενδιαφέρεται να υπηρετήσει..
δ. Να είναι αρτιμελής και να μην πάσχει ψυχικώς - ψυχολογικώς.


ε. Να μην έχει διαζύγιο, να μη έχει προγαμιαίες σχέσεις , έστω και με αυτήν ακόμη την αρραβωνιαστικιά του, ούτε και παρά φύση (σχέσεις), αλλά και κάθε άλλη σχέση σαρκική έξω από τον γάμο του, όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία, η αρσενοκοιτία ( ομοφυλοφιλία ), ο καθ΄έξιν αυνανισμός...

Άλλα κωλύματα Ιεροσύνης είναι:

Η Αποστασία από την πίστη, η Αίρεση, ο φόνος, ο Ευνουχισμός, η Πορνεία, η Μοιχεία, η Αρπαγή γυναικός, η Αθεμιτογαμία ( αθέμιτος και ανάρμοστος γάμος εμποδιζόμενος από τους ιερούς κανόνες ), η Διγαμία, η Φαρμακεία, η Μαντεία, η Γοητεία, η Ψευδομαρτυρία, η Τυμβωρυχία, η Ιεροσυλία.


ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ.

Τύπος Κανονικής Συμμαρτυρίας

 

Πρός τόν

Σεβασμιώτατον  Μητροπολίτην

           

Οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεοκήρυκες Ἀπόστολοι καί ὀ μετ’ αὐτούς τῶν θεοφόρων Πατέρων σύλλογος, κανονικῶς ὥρισαν, μηδένα τοῦ θείου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης καταξιοῦσθαι δίχα πολλῆς ἐρεύνης καί ἀκριβοῦς ἐξετάσεως, ἵνα μή ὑπό ἀναξίων τά θειότατα τελεσιουργῶνται, προσελθών, τοίνυν ἐμοί καί ὁ κατά πνεῦμα μοι, υἱός ……………………… , ἐκ χώρας ……………, ἐζήτησε λαβεῖν τό μέγα τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα ὅν καί στήσας ἐνώπιον τῆς Ἱεράς Εἰκόνος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησού Χριστοῦ καί τά βάθη τῆς καρδίας αὐτού ἐρευνήσας, οὐ μήν ἀλλά καί παρ’ ἄλλων ἀξιοπίστων ἀνδρῶν πληροφορηθείς, τῶν εἰδότων τήν αὐτού πολιτείαν, καί μηδέν εὑρῶν ἐν αὐτώ κατά νόμους κωλῦον, μαρτύρομαι αὐτόν  ἄξιον τῆς Ἱερωσύνης ὄντα καί τέλειον τῇ ἠλικία, καθώς οἱ ἱεροί κανόνες διακελεύουσιν. Ὅθεν ἐδόθη αὐτῷ τό παρόν εἰς ἔνδειξιν, κεκυρωμένον ἰδία ἐμῆ ὑπογραφή, καί μαρτυρίαις, ὥς προείρηκα ἀξιοπίστων μαρτύρων.

Τά περαιτέρῳ ἀνατίθενται τῷ Σεβασμιωτάτῳ.

 

Μετά βαθυτάτου Σεβασμοῦ

 

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

 

———————————————-

ΣΧΟΛΙΟ 1

Είναι επίσης τελείως ανεπίδεκτα οικονομίας τα κωλύματα Ιερωσύνης.
Δεν επιτρέπεται δηλαδή σε καμιά περίπτωση να δοθή συμμαρτυρία, για να προσέλθη στις τάξεις της Ιερωσύνης κάποιος, που έχει κάποιο κώλυμα.
Ο Απόστολος Παύλος λέει στον Απόστολο Τίτο:
«Τούτου χάριν κατέλιπόν σε εν Κρήτη, ίνα τα λείποντα επιδιορθώση, και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην,  εί τις εστιν ανέγκλητος, μιάς γυναικός ανήρ, τέκνα έχων πιστά, μη εν κατηγορία ασωτίας ή ανυπότακτα. 

δεί γάρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, 8 αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, 9 αντεχόμενον τού κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και παρακαλείν εν τή διδασκαλία τή υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν.» (Τίτον κεφ.1, 5-9)
Και στον Τιμόθεο:
«2 Δεί ούν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μιάς γυναικός άνδρα, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν,

 3 μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλ’ επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον,

 4 τού ιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον, τέκνα έχοντα εν υποταγή μετά πάσης σεμνότητος 5 – ει δε τις τού ιδίου οίκου προστήναι ουκ οίδε, πώς εκκλησίας Θεού επιμελήσεται –

6 μη νεόφυτον, ίνα μη τυφωθείς εις κρίμα εμπέση τού διαβόλου.

7 δεί δε αυτόν και μαρτυρίαν καλήν έχειν από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα τού διαβόλου.

8 Διακόνους ωσαύτως σεμνούς, μη διλόγους, μη οίνω πολλώ προσέχοντας, μη αισχροκερδείς,

9 έχοντας το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει.

10 και ούτοι δε δοκιμαζέσθωσαν πρώτον, είτα διακονείτωσαν ανέγκλητοι όντες.

11 γυναίκας ωσαύτως σεμνάς, μη διαβόλους, νηφαλίους, πιστάς εν πάσι. 12 διάκονοι έστωσαν μιάς γυναικός άνδρες, τέκνων καλώς προϊστάμενοι και των ιδίων οίκων.

13 οι γάρ καλώς διακονήσαντες βαθμόν εαυτοίς καλόν περιποιούνται και πολλήν παρρησίαν εν πίστει τή εν Χριστώ Ιησού. » (Τιμοθ. Α κεφ. 3, 2-13)


ΣΧΟΛΙΟ  2


Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει Άγιος, αλλά οποιοσδήποτε Άγιος δεν μπορεί να γίνει ιερέας !
Παράδοξο βέβαια, με τα ανθρώπινα μέτρα. Ένας φονιάς, ή ένας πρώην ανήθικος μπορεί να γίνει Άγιος εφ΄ όσον ειλικρινά μετανοήσει, δεν μπορεί όμως να γίνει καί ιερέας, άς κάνει καί θαύματα, άς ανασταίνει καί νεκρούς !
Άλλο Αγιότης άλλο ιεροσύνη.
Κι΄ ακόμη, δεν έπεται ότι όποιος είναι ιερέας είναι καί Άγιος, μπορεί όμως να γίνει περισσότερο εύκολα Άγιος από εμάς εφ΄ όσον πρίν καί μετά την ιεροσύνη τήρησε και τηρεί τίς εντολές τού Κυρίου.
Ο Απόστολος Παύλος ήταν διώκτης και βλάσφημος πριν βαπτιστεί.

Με το βάπτισμα καθαρίστηκε καί έγινε απείραχτο ποτήρι, χωρίς ουλές συγκόλλησης από την προηγούμενη ( πρό Χριστού) ζωή του.

Εάν ο Παύλος ήταν φονιάς μετά την βάπτισή του δεν έκανε για ιερέας έστω καί εάν μετανοούσε με χιλιάδες καθημερινές γονυκλισίες, δάκρυα, καί προσευχές…
Ο Κύριος θέλει καθαρά καί απείραχτα σκεύη στήν αυλή του.
Ούτε προγαμιαίες, ούτε ανηθικότητες…
Όποιος έγινε ιερέας με κωλύματα, συμφέρει να κρεμάσει το ράσο του στο καρφί τού τοίχου τού σπιτιού του και να βγεί από την αυλή της ιερωσύνης εάν θέλει να σωθεί και να μη Κολαστεί, έστω κι΄ άν έλθουν να τόν διαβάσουν μετά επίσκοποι καί Πατριάρχες…

Οί εντολές τού Θεού είναι σαφείς, θέλει καθαρή την αυλή του !

Τό «εγώ νομίζω…», εγώ πιστεύω…», «κι΄ όλοι έτσι κάνουν σήμερα…», είναι λόγια παιδιάστικα, με αιώνια όμως βαρύτητα εάν παραμένουμε συνεχώς στήν πλάνη μας…

Τί είπαν οί μαθητές στόν Κύριο όταν τούς είπε «ότι χωρίς να τρώνε σάρκα καί να πίνουν αίμα Κυρίου ( Αγία Κοινωνία), δέν σώζονται…»

---«Σκληρός ο λόγος σου Κύριε…», ( μά ανθρωποφάγοι θα γίνουμε; )

--- Μήπως θέλετε υπάγειν; ρώτησε ο Χριστός. Θέλετε να φύγετε; Ιδού ο δρόμος, είστε ελεύθεροι ( εγώ δεν σάς έχω ανάγκη, εσείς με έχετε εάν θέλετε να σωθείτε…)

---Πρός τινα απελευσόμεθα Κύριε; ( καί σε ποιόν άλλον νά πάμε Κύριε; ).
Συνεπώς, οί εντολές είναι αυτές, βγαίνουν από τήν Αγία Γραφή, είναι λόγια τού Αγίου Πνεύματος καί τών Πατέρων τής Εκκλησίας μας.
Μπορεί να μάς φαίνονται βαρείς, αλλά εφ΄ όσον έτσι το θέλει ο Θεός, εμάς δεν πρέπει να μάς πέφτει λόγος καί να κάνουμε εκπτώσεις καί σκόντο στά προσόντα τών ιερέων.

ΣΧΟΛΙΟ  3

Συμφωνα με την ταξη της Εκκλησιας μας,η μονη αρχη αρμοδια να νομοθετει σε πνευματικα θεματα,ως και να ασκει την ακριβεια και την οικονομια ειναι η ιδια η διδασκαλία και η Παράδοση της  Εκκλησιας  με τους κανόνες που θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες.

Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι τα κωλύματα ιεροσύνης δεν μπορούν να παραβιάζονται από οποιονδήποτε διότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

Ό,τι αφιερώνουμε στο Θεό πρέπει να είναι τέλειο από κάθε άποψη. Και ο ιερέας είναι το αφιέρωμα της κοινωνίας στο Θεό μας.
Την αρχαία εποχή δεν αφιέρωναν ποτέ στο ναό ένα ζώο που είχε κάποιο κουσούρι (στραβό, κουτσό κλπ) αλλά το καλύτερο. Και μιλάμε για ζώα! Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τον ποιμένα λογικών προβάτων.
Όταν παραβιάζονται οι κανόνες αυτοί της Εκκλησίας πέφτει μετά βαρύς ο πέλεκυς της Θείας δικαιοσύνης για να μας συνεφέρει.( Ακολουθούν θανάσιμες αρρώστιες, θάνατοι, δυστυχήματα…)
Ας προσέχουμε στο Θεό να δίνουμε το καλύτερο από τη ζωή μας και την ψυχή μας, το φιλέτο πού λέμε! Αλλιώς σημαίνει ότι δεν έχουμε καταλάβει σε ποιό Θεό πιστεύουμε…
Εξαίρεση αποτελούν τα αμαρτήματα που έγιναν πριν το βάπτισμα διότι το βάπτισμα σημαίνει πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου και γίνεται μία φορά! Και πάλι όμως πρέπει να προηγηθεί μετάνοια.

ΣΧΟΛΙΟ 4

Επίσης, αν κάποιος μπορεί   τυπικά να μην έχει κώλυμα ιεροσύνης, αυτό δεν σε μετατρέπει αυτομάτως και σε άξιο!!!
Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα για έναν ιερέα, χρειάζεται καθαρότητα ψυχής, χρειάζεται ζήλος, χρειάζεται αγάπη, κατάρτιση κλπ.

ΣΧΟΛΙΟ 6.

Οι προϋποθέσεις είναι πράγματι πολύ αυστηρές. Εύχομαι να τις πληρούν όλοι οι κληρικοί μας!
Να προσευχόμαστε καθημερινά για τον κλήρο μας γιατί χωρίς άξιο κλήρο πάμε χαμένοι!

Η ποιότητα των ιερέων

Η ευλάβεια, η ευσέβεια και η απόλυτη πίστη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό είναι στοιχεία απολύτως απαραίτητα για έναν ιερέα. Αυτά τα στοιχεία και υπάρχουν σε έναν ορθόδοξο αλλά και καλλιεργούνται.

Σε παλαιότερες εποχές ήταν μεγάλη ευλογία και ιδιαίτερη τιμή να υπάρχει σε μία οικογένεια κληρικός ή μοναχός.

Θα σας αναφέρω μία ιστορία που έζησα στο μοναστήρι μας, στο Άγιο Όρος. Μας είχαν επισκεφθεί ανώτεροι δικαστικοί, μεταξύ των οποίων και ο κύριος της ιστορίας. Πήρε τον λόγο και μας ανέφερε ότι στην οικογένειά τους υπήρχαν δεκαεπτά πετραχήλια. Δεκαεπτά πετραχήλια σημαίνει σε βάθος χρόνου δεκαεπτά γενιές με κληρικούς, μία χρονική αλυσίδα αιώνων ζωής. Ο ίδιος όμως, ο επόμενος στην μακραίωνη συνέχεια, προτίμησε να γίνει νομικός και στην συνέχεια δικαστικός.

Αυτή είναι η τραγικότητα της γενιάς μας. Άφησε την διακονία στο θυσιαστήριο και προτίμησε τις άλλες ανθρωπιστικές επιστήμες. Άφησε την σωτηρία και την αιωνιότητα και προτίμησε το παρόν και τις καθημερινές περιπέτειες. Διέκοψε μία σωτηριώδη ιστορία γιά την ανθρώπινη κενόδοξη ζωή.

Ίσως όμως και να μην μπορούσε να προχωρήσει στην ιερωσύνη, αν δεν πρόσεξε στην νεότητά του και δεν φύλαξε τον εαυτό του καθαρό, παρθένο, ανέγγιχτο από σαρκικές πτώσεις. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, το αγόρι, ο κατοπινός άνδρας, δεν μπορεί να δεχτεί την ιερωσύνη.

Και τότε συνέβησαν λάθη ανεπανόρθωτα στην ελλαδική τουλάχιστον εκκλησία. Στην περίοδο της επταετίας, με κρατικούς νόμους, μπορούσαν να γίνουν κληρικοί χωρίς πολλά πολλά. Οι λεγόμενοι των μειωμένων προσόντων.

Ιδρύθηκαν ταχύρυθμες σχολές στις μητροπόλεις και με ελάχιστα προσόντα, χειροτονούνταν ιερείς. Μεταξύ αυτών ήσαν και πρόσωπα γενικά μειωμένων προσόντων.

Βέβαια είναι και η αποδοκιμασία του περιβάλλοντος. Η ιερωσύνη, από τιμή και μεγαλείο, αποδοκιμάζεται με κριτήριο τους αποτυχημένους κληρικούς..

Και έτσι καταντήσαμε ώστε, όπως έλεγε ο περίφημος πνευματικός πατήρ Γεννάδιος Διακάκης στην Θεσσαλονίκη, οι του βίου ναυαγοί να γίνουν του Υψίστου λειτουργοί.

Κάποτε, μιλώντας με παλαιό πνευματικό, που εισόδευσε πολλούς κληρικούς, τον ρώτησα τί εφάρμοζε γιά την συμμαρτυρία, προσώπων εμφανώς ακατάλληλων γιά το θυσιαστήριο. Η απάντησή του με αποσβόλωσε: Αρκέστηκα σε όσα με έλεγαν. Δηλαδή δεν ρωτούσε τον εξομολογούμενο. Όμως η σχετική εντολή σε ανάλογες περιπτώσεις αναφέρει ότι πρέπει ο πνευματικός-εξομολόγος να κάνει εξονυχιστικές ερωτήσεις στον υποψήφιο, ώστε να είναι κατά το δυνατόν άμεμπτος, αυτός που πρόκειται να λάβει το χάρισμα της ιερωσύνης. Τα ίδια και γιά την σύζυγο ή μέλλουσα σύζυγο του υποψήφιου, όταν πρόκειται γιά έγγαμο.

Και τι γίνεται όταν δεν φυλαχθούν οι παρακαταθήκες των πατέρων περί της ιερωσύνης; Αλλοίμονο και στον ιερέα αλλοίμονο και στο ποίμνιό του. Βέβαια η χἀρη των ιερών μυστηρίων δεν αλλοιώνεται. Η ψυχή όμως του κληρικού βιώνει τις φρικτές συνέπειες και τις ασταμάτητες τύψεις συνειδήσεως.

Και, επειδή τα πάθη είναι φιλεπίστροφα, και η μνήμη του σώματος ανελέητη, ο άνθρωπος που δεν έχει την αρμόζουσα ποιότητα ζωής, ξαναγυρίζει στο πικρό παρελθόν του. Μέθη, ακόλαστα πάθη, χαρτοπαιξία και γενικότερα κυβεία, φιλοχρηματία, άμετρη φιλοδοξία, κενοδοξία άχρηστη, πνίγουν την ψυχή του ακατάλληλου κληρικού.

Σε παλαιότερες εποχές, και σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πιστοί δεν μιλούσαν και προσπαθούσαν να καλύψουν τον κληρικό, τον ιερέα, τον πατέρα τους. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Σήμερα το ποίμνιο έχει απαιτήσεις, η νεότητα απαιτεί ήθος, η κοινωνία θέλει παραδείγματα και πρότυπα. Η κοινωνία απαιτεί ζωντανή Εκκλησία, δυναμικό καταφύγιο, σωτήρια ελπίδα.

Το παιχνίδι έγκειται στην οικογένεια και στον επίσκοπο. Η καλλιέργεια ιερατικών κλήσεων θα τακτοποιήσει τις υπάρχουσες δυσκολίες. Η μάννα οφείλει να παίξει τον πρώτο ρόλο μέσα στην οικογένεια. Να μιλήσει στα παιδιά της, αγόρια και κορίτσια, γιά τον καθαρό βίο, γιά την σωστή ζωή, γιά την συνετή διαβίωση, γιά την χριστοφιλή παρθενία, μέχρι τον τίμιο και ευλογημένο γάμο, ή την ισόβια μοναχική αφιέρωση. Και κυρίως γιά την εν Χριστώ ζωή. Η ζωή μέσα στην Εκκλησία είναι δυναμική, έχει ανείπωτες χαρές, έχει αγωνιστική πορεία, έχει χαρά και ελπίδα μεγάλη. Έχει ζεστό χαμόγελο.

Και στην συνέχεια η Εκκλησία, ο καλός κατηχητής, ο ενάρετος πνευματικός, ο αγαπών Επίσκοπος.

Δόξα τω Θεώ. Η Εκκλησία μας και σωστές οικογένειες έχει, και σωστούς πνευματικούς αλλά και αρχιερείς που αγαπούν τον Χριστό και την Εκκλησία.

Όταν αυτά συνδυάζονται, η Εκκλησία μας και πάλι θα αποκτήσει την αίγλη της, μέσα στην κατά Χριστόν πτωχεία, με την γλυκεία ασκητική ζωή, την μετοχή στα ζωοποιά μυστήρια, την συμμετοχή στην χαριτωμένη και χαρούμενη ζωή μέσα στην κοινότητα αγάπης της ενορίας.

Και το τελευταίο και πρώτο είναι η προσευχή. Η παροιμία «κατά τον λαό και οι άρχοντες», δυστυχώς, έχει εφαρμογή και στην εκκλησιαστική μας ζωή.

Σαν ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας μας, έχουμε υποχρέωση να προσευχόμαστε έντονα και ζωηρά να μας χαρίζει ο Χριστός καλούς ποιμένες.


Κωλύματα Ιερωσύνης. Μέρος – Γ΄

Τί θὰ ποῦμε στοὺς νέους;


τοῦ π. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

===================


«…Δὲν κρίνω τὴν ἀπόφαση τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, διότι ἡ ἰδιότητά μου δὲν τὸ ἐπιτρέπει. Ἐπειδὴ ὅμως πολλοὶ νέοι ἐκ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἔρχονται στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐξομολογοῦνται καὶ σὲ μᾶς, θὰ ἤθελα εὐλαβῶς νὰ ἐρωτήσω τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς:

Τί θὰ τοὺς ἀπαντοῦμε ὅταν ἐπιμένουν ὅτι οἱ προγαμιαῖες σχέσεις δὲν εἶναι ἁμαρτία ἐπικαλούμενοι τὶς θέσεις τοῦ Σεβ. Ζακύνθου καὶ τὴν ἐπιεικῆ ἀπόφαση τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, χωρὶς ὁ Σεβ. Ζακύνθου νὰ ἀνακαλέσει δημόσια τὶς θέσεις του, ἢ νὰ ζητήσει συγχώρεση ἀπὸ τὸ σκανδαλισθὲν πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Θὰ ἤθελα ἀκόμη νὰ ἐρωτήσω, ποιὸς θὰ εἶναι ἀπέναντι τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ὑπεύθυνος γιὰ τοὺς νέους ποὺ ἔχουν προγαμιαῖες σχέσεις καὶ δὲν μετανοοῦν, γιατὶ ἐπικαλοῦνται τὸν Σεβ. Ζακύνθου;

Ποιὸς θὰ εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις, ποὺ συχνὰ συνοδεύουν τὶς προγαμιαῖες σχέσεις;

Ποιὸς θὰ εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τοὺς νέους, ποὺ ἑτοιμάζοντο γιὰ τὴν ἁγία ἱερωσύνη καὶ ἠγωνίζοντο νὰ μείνουν καθαροὶ μέχρι τὸν γάμο τους, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν κώλυμα ἱερωσύνης, καὶ τώρα ἐνέδωσαν στὸν πειρασμό, ἁμάρτησαν καί, ἢ δὲν θὰ εἰσέλθουν στὸ φρικτὸ Θυσιαστήριο, ἢ θὰ εἰσέλθουν μὲ κωλύματα ; ( και με ότι μετά Κολάσιμο τους περιμένει )

Θέτω τὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα ἀφορμώμενος ἀπὸ συγκεκριμένες περιπτώσεις, ποὺ ἐγὼ ὡς πνευματικὸς διεπίστωσα, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πνευματικοὶ μὲ ἐπληροφόρησαν. Πιστεύω ὅτι «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8). Καὶ ἀκόμη: «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19). Κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, τὸ «ἐλάχιστος» σημαίνει «γεέναν καὶ  Κόλαση».

Φοβερὸς εἶναι ἄλλωστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας: «Ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα: πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνω, δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18, 7).

Θὰ ἤθελα ἀκόμη νὰ εἰπῶ, πρὸς τὸν ἑαυτό μου πρῶτα καὶ ἔπειτα πρὸς οἱονδήποτε ἄλλον ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει, ὅτι ἀνδρισμὸς γιὰ τοὺς πιστοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, δὲν εἶναι νὰ ὑποστηρίξουμε θέσεις πού, ἐνῶ κολακεύουν τοὺς κοσμικόφρονας ἀνθρώπους, ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν θέση καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ νὰ ὑποστηρίζουμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω καὶ ἂν μέγα μέρος τῆς ἐκκοσμικευμένης κοινωνίας μας εἰρωνεύεται καὶ ἀντιτίθεται.

Αὐτὴ ἡ στάση ἀνέδειξε τοὺς ἁγίους ὁμολογητᾶς Ἱεράρχας, ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ τοὺς ἁγίους παλαιοὺς καὶ νέους μάρτυρας.

Ἂς μὴ λησμονοῦμε τί τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον προειδοποιεῖ τοὺς ἀγγέλους (ἐπισκόπους) τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοὺς ἀνεχομένους τοὺς Νικολαΐτας.

Καὶ γιὰ μὲν τὶς προσωπικές μας ἁμαρτίες, ἐὰν μετανοήσουμε, ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Τί θὰ ἀπολογηθοῦμε ὅμως στὸν Νυμφίο Χριστό, τὴν ἁγία καὶ ἀθάνατο Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσωπικές μας ἁμαρτίες παραποιοῦμε τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια καὶ ἠθικὴ καὶ γινόμεθα ἀφορμὴ πτώσεων πολλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας;

Νομίζω ὅτι γιὰ ὅλους μας εἶναι καιρὸς μετανοίας, πένθους καὶ πολλῶν δακρύων, γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ δικαία ἀγανάκτηση τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν θὰ ἀργήσει νὰ ἔλθει, γιὰ νὰ μᾶς σωφρονίσει καὶ ὁδηγήσει σὲ μετάνοια.

ΠΗΓΗ