Είμαι άνθρωπος τής Εκκλησίας αλλά δεν σάς κρύβω ότι μερικές φορές αγανακτώ απ΄ αυτά πού βλέπω εκεί μέσα. Ανήκω σε μεγάλη Ενορία και με ζαλίζουν και με αποσυντονίζουν κάποιοι άνθρωποι πού πάνε εκεί μέσα, προφανώς για να περάσουν την ώρα τους, ή για να μη πληρώσουν καφέ στο καφενείο της γειτονιάς τους… Προσέξτε κάποιους τύπους ανθρώπων πού έχω εντοπίσει και πέστε μου τι μπορώ να κάνω για να γλιτώσω…
Κάποιοι λοιπόν μόλις μπαίνουν στήν Εκκλησία τρέχουν καί πιάνουν στασίδι στόν τοίχο καί καρφώνουν τα μάτια τους παρακολουθώντας συνεχώς τήν πόρτα, ποιός μπαίνει καί ποιός βγαίνει. Σπανίως να ρίξουν μιά ματιά στό ιερό πού βρίσκεται ο παπάς. Τα μάτια τους στριφογυρίζουν σάν ραντάρ πάντα πρός την πόρτα λές κι΄ έχουν μέσα τους το δαιμόνιο τής περιέργειας...
Άλλοι πάλι μόλις μπαίνουν στήν Εκκλησία τρέχουν καί κάθονται αμέσως. Όμως στήν τάξη τής Εκκλησίας οί καρέκλες είναι γιά να ξεκουραζόμαστε όταν από την ορθοστασία των προσευχών κουραστούμε, δεν είναι γιά συνεχές καθισιό αμέσως μόλις πήγαμε. Άσε πού κάποιοι άλλοι καί κυρίως γυναίκες κάθονται με τίς ώρες καί δεν δίνουν ούτε στόν Άγγελό τους νερό ( λίγη ξεκούραση δηλαδή στήν καρέκλα " τους..."). Τί αγάπη άραγε έχουνε για τον πλησίον τους πού βρίσκεται δίπλα τους τόση ώρα όρθιος;
Κάποιοι άλλοι πάλι για να πιάσουνε μιά θέση τραβολογάνε άνω κάτω τίς καρέκλες καί τίς αφήνουν ανακατωμένες σάν να είναι σε καφενείο. Τίς βλέπουν καί δεν κάνουν μία κίνηση να τίς φέρουν σε τάξη. Η ευπρέπεια του Ναού ούτε πού τους ενδιαφέρει...
Μερικοί, τρέχουν γρήγορα μπροστά - μπροστά να κοινωνήσουν πρώτοι, φοβούμενοι προφανώς μή ...μαγαριστούνε ( ήμαρτον Κύριε ) από τούς άλλους, ξεχνώντας ότι στό Άγιο Δισκοπότηρο υπάρχει ο Χριστός όλο φωτιά πού καίει καί καθαρίζει τα πάντα...
Και τέλος έχουμε και τους Επίτροπους και τους ψάλτες. Οί επίτροποι μαζεμένοι γύρω γύρω στο παγκάρι αρχίζουν την τσιλάγρα από πρωϊ πρωϊ. Μιλάνε για χίλια δυό πράγματα και ειδήσεις της ημέρας πού ακούγονται ενοχλητικά μέχρι την θέση μου.
Ευαγγέλιο περνάει, Άγια περνάνε, εκείνοι το χαβά τους και την πολυλογία τους. Το ίδιο κάνουνε και οί ψάλτες. Γελάκια, αστειάκια, χαιρετούρες, άς λέει ο παπάς και το Ευαγγέλιο. Κατάσταση απαράδεκτη !
Τι να κάνω πέστε μου; Όταν έρχομαι Εκκλησία να βάζω μπαμπάκια στ΄ αυτιά μου, να κλείνω τα μάτια μου, ή ν΄ αλλάξω Εκκλησία ;
Μάρκος από Θεσσαλονίκη
Αγαπητέ αδελφέ Μάρκο, κατ΄ αρχάς όταν πάμε στην Εκκλησία δεν προσέχουμε τι κάνει ο ένας και ο άλλος ούτε και παρατηρούμε διαρκώς τον κόσμο για να βρούμε λάθη και ν΄ αρχίσουμε μετά να αλέθουμε εσωτερικά κατακρίνοντας τους άλλους…
Κατά δεύτερο λόγο τώρα, αυτά πού μας λέτε εδώ μήπως είναι και λίγο υπερβολικά; Τά είπατε τουλάχιστον στον ιερέα ώστε να κάνει καμιά ομιλία γι΄ αυτά τα φαινόμενα, μήπως κάποιοι το συναισθανθούν και διορθωθούν κάπως τα πράγματα;
Κάντε μία κρούση, αλλά αν δείτε αδιαφορία κοιτάξτε ν΄ αλλάξετε Εκκλησία πηγαίνοντας σ΄ ένα πιο πνευματικό περιβάλλον.
Ο Θεός μας κάλεσε «εν ελευθερία» αγαπητέ αδελφέ, και δόξα τώ Θεώ οί περισσότερες Εκκλησίες και τάξη έχουν και ευπρέπεια…
Καθ΄ ένας απ΄ όλους αυτούς πού περνάει την Εκκλησία για χώρο όπως το καφενείο, καλλίτερα να κάθεται σπίτι του γιατί εκεί μέσα πού πάει και μ΄ αυτή την συμπεριφορά σ΄ έναν χώρο φόβου και τρόμου αοράτων και αγγελικών δυνάμεων πολύ φοβόμαστε ότι θα έχει άσχημα «ξεμπερδέματα» την ώρα της Κρίσεως, και ο νοών νοείτω…
Άσε πού κάποιοι άλλοι παίρνουν από την ζωή αυτή κάποιες «προκαταβολές», αν και αμφίβολο είναι αν τις καταλαβαίνουνε από πού τους ήλθαν και γιατί τους ήλθαν...
Μας συγχωρείται για τον λαϊκισμό στην έκφραση, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται στην προσγειωμένη καθομιλουμένη για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα.