Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμα, ο Νόμος του Θεού ορίζει σαφώς ότι «η γυναίκα είναι ακάθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της» ( Λευϊτικόν , Κεφάλαιο 15, Εδάφιο 19-33).
Στην μετά Χριστό εποχή, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Ομολογητής, στον 2ο Ιερό Κανόνα του ορίζει ακριβώς τα εξής:
«Δεν επιτρέπεται μία γυναίκα να εισέρχεται στην Εκκλησία και ούτε να αγγίζει τίποτα από τα Άγια, κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης της. Η αιμορροούσα μπορεί να πηγαίνει ως τον Πρόναο της Εκκλησίας και να προσεύχεται, όπως εκείνη η αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου που επειδή είχε ρεύση αίματος, τόλμησε να αγγίξει μόνο το κάτω μέρος του κρασπέδου του ρούχου του Χριστού για να γιατρευτεί».
Το ίδιο ακριβώς διδάσκει και στον 17ο Ιερό Κανόνα του ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, όπως επίσης και ο Άγιος Τιμόθεος ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας.( Εδώ μιλάμε για Άγιους ανθρώπους πού κάνανε θαύματα, κι΄ όχι «για έναν Μητροπολίτη, έναν Αρχιεπίσκοπο, ή και έναν συνηθισμένο Πατριάρχη της εποχής μας… ).
Τα ίδια φυσικά αναφέρονται και στο «Ιερό Πηδάλιο» ( δηλαδή, Ιερό Τιμόνι του σκάφους της Εκκλησίας ) του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, πού είναι το Σύνταγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μέσα στο οποίο περιέχονται όλοι οί Ιεροί Κανόνες της Αγίας μας Πίστης από αρχαιοτάτων χρόνων, καθώς και τους κατ΄ άρθρον Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο Βιβλίο της Χριστιανοσύνης, μετά από την Αγία Γραφή. Στο ευρετήριο του συγκεκριμένου Βιβλίου, «Ιερόν Πηδάλιον» η έμμηνος ρύση αναφέρεται ως «καταμήνια» (επειδή συμβαίνει μία φορά περίπου κατά τη διάρκεια του μήνα).
Ένας από τους μεγαλύτερους Ιεροκήρυκες της Ορθοδοξίας μας στον 20ο αιώνα, ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος, αναφερόμενος σε μία από τις ομιλίες του στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα αυτό, είπε τα εξής:
«Τις ημέρες αυτές η γυναίκα είναι ακάθαρτη, είτε θέλει να το καταλάβει είτε όχι. Ούτε και οι Καλόγριες δεν κάνει τότε να μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία, όλες έξω πρέπει να είναι.
Ο Άγιος Νεκτάριος, όταν Μοναχές, ή απλές κυρίες πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι ενώ ήταν αδιάθετες, το «έβλεπε» σαν διορατικός πού ήταν και τραβούσε πίσω το χέρι του για να τους δείξει ότι πρέπει να προσέχουν πολύ αυτές τις ημέρες...
Μετά από όλα αυτά θέλω να επισημάνω ακόμη ότι κατά τις ημέρες εκείνες, η γυναίκα φυσικά ούτε παντρεύεται ( λόγω συμμετοχής στην ιερά τελετή αλλά και των ακολουθούντων, συνήθως, συζυγικών σχέσεων ) , ούτε Μεταλαμβάνει, αλλά ούτε και συμμετέχει σε κάποιο Ιερό Μυστήριο, ή Ιερή Ακολουθία της Εκκλησίας μας ( Ιερό Ευχέλαιο, Ανάδοχος σε βάπτιση, Αγιασμός , κλπ).
Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ισχύουν για 40 ημέρες και για τη λεχώνα, έως ότου πάρει την Ιερή Ευχή του σαραντισμού από την Εκκλησία, λόγω του ότι για κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη γέννα, από τα γεννητικά της όργανα ρέει ακάθαρτο αίμα…
Οί «συμβιβαστικές» λύσεις…
Πριν προχωρήσω όμως παρακάτω, ( σημειώνει ο μεγάλος αυτός λαϊκός θεολόγος Δημήτριος Παναγόπουλος), θεωρώ απαραίτητο να σας προειδοποιήσω ότι από μία μερίδα Ιερέων, υπάρχει πιθανότητα να ακούσετε ορισμένες «συμβιβαστικές» όσο και προσωπικές τους θεωρίες, του τύπου «εάν θέλεις να έρθεις τις ημέρες εκείνες στην Εκκλησία να έρθεις, απλά να μην προσκυνήσεις τις Εικόνες», ή, «απλά να μην ανάψεις κεριά», ή κάτι ακόμα πιο συνηθισμένο στο οποίο συμφωνούν απόλυτα όλοι οι Ιερείς: «Να έρθεις αλλά να μην Μεταλάβεις».
Θέλω να πιστεύω ότι μόνο εξαιτίας της άγνοιάς τους, τολμούν ορισμένοι Ιερείς να καταπατούν τους Ιερούς Κανόνες του Αγίου Πνεύματος και να προτείνουν στους πιστούς, τρόπους «συμβιβαστικούς» από τους οποίους όμως αμαρτάνουν !
Ο Απόστολος Παύλος όμως, μέσα από την Αγία Γραφή μας διδάσκει ξεκάθαρα: «Αλλά και εάν εμείς, ή Άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο Ευαγγέλιο παρά Εκείνο, το Οποίο εμείς σας κηρύξαμε (εμείς οι τότε Άγιοι δηλαδή), ας είναι ανάθεμα (ας είναι αφορισμένος από το Σώμα της Εκκλησίας, αποκομμένος)» (Προς Γαλάτας Επιστολή Παύλου, Κεφάλαιο 1, Εδάφιο 8).
Αυτό σημαίνει πώς οποιοσδήποτε επιχειρήσει να αναιρέσει, ή να διαστρεβλώσει τα Λόγια της Αγίας Γραφής ή των Ιερών Κανόνων και Διδαχών των Αγίων της Εκκλησίας μας, τα Λόγια δηλαδή που μας παρέδωσε το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα δια μέσου του φωτισμού των Αγίων για τη Σωτηρία μας, ακόμη και εάν είναι Ιερέας, ακόμη και εάν είναι Άγγελος από τον ουρανό (αφού όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι, ο διάβολος πολλές φορές μετασχηματίζεται σε Άγγελο Φωτός), πρέπει να συναντήσει την απόρριψή μας (και φυσικά τη διαμαρτυρία μας). Διότι ο Μόνος που κατέχει ολόκληρη την Αλήθεια και το Αλάθητο, είναι ο Θεός.
Ύστερα από όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, πραγματικά θεωρώ απολύτως λογικό να σας γεννηθεί το εξής ερώτημα:
«Καλά και για ποιον λόγο ο Τέλειος Θεός, θεωρεί κάποιες ημέρες του μήνα ακάθαρτη τη γυναίκα, από τη στιγμή που Εκείνος ο Ίδιος την έπλασε έτσι, και από τη στιγμή που η Αγία μας Εκκλησία αλλά και η Επιστήμη θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το συγκεκριμένο γεγονός (της εμμήνου ρύσης), αφού δίχως αυτό δεν θα ήταν δυνατή η σύλληψη του παιδιού από την γυναίκα και επομένως δεν θα ήταν εφικτή και η διαιώνιση του ανθρώπινου γένους;»
Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κρίνω σκόπιμο να συμπεριλάβω στα γραφόμενά μου μία απαραίτητη διευκρίνηση, η οποία θα μας βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Άλλο πράγμα είναι το Θεάρεστο, άλλο πράγμα είναι το Φυσιολογικό, και άλλο πράγμα είναι το Καθαρό (ή το ακάθαρτο). Αυτές τις έννοιες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να τις συγχέουμε.
Τι εννοώ όμως με αυτό; Όσοι έχουν μελετήσει και ασχοληθεί σοβαρά με την Αγία μας Ορθοδοξία, γνωρίζουν ασφαλώς την Αλήθεια. «Γνωρίστε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας Ελευθερώσει» μας Διδάσκει ο Κύριος.
Ο Κύριος και Θεός μας λοιπόν, ουδέποτε έπλασε τη γυναίκα με σκοπό να εμφανίζεται ακάθαρτη για κάποιες ημέρες του μήνα.
Όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, «η έμμηνος ρύση, με τη σημερινή της μορφή, είναι μία μεταπτωτική κατάσταση που συνέβη στη γυναίκα, ως αποτέλεσμα και συνέπεια της Πτώσης των πρωτοπλάστων (στην αμαρτία) μέσα στον Παράδεισο».
Τα σημαντικότερα αποτελέσματα (συνέπειες) της Πτώσης αυτής, μας τα αναφέρει η Αγία Γραφή στη «Γένεση», όταν ο Ίδιος ο Θεός τα ανακοινώνει στους πρωτόπλαστους.
Συγκεκριμένα στον Αδάμ αναφέρει ότι από εδώ και στο εξής «με λύπες (με κόπο και ιδρώτα δηλαδή) θα τρως τους καρπούς της γης όλες τις ημέρες της ζωής σου» ( Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 17), ενώ στην Εύα είπε πως «θα γεννάς με λύπες (με κόπο και με πόνους) παιδιά ... και ο άνδρας σου θα σε εξουσιάζει» (Γένεση, Κεφάλαιο 3, Εδάφιο 16).
Παράλληλα όμως με όλα αυτά υπήρξαν και άλλα αποτελέσματα από την Πτώση, ένα από τα οποία είναι και η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή. Να αναφέρω επίσης ότι αποτέλεσμα της Πτώσης αυτής είναι και ο σωματικός θάνατος, ο οποίος ανακοινώθηκε από τον Θεό πως θα συμβεί στους πρωτόπλαστους «εάν εκείνοι θα έτρωγαν από τον καρπό του δένδρου εκείνου».
Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ούτε ο σωματικός θάνατος υπήρχε πριν από την Πτώση, διότι ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από τον Θεό για να πεθάνει αλλά για να ζει κοντά Του αιώνια. Αυτήν την Υπόσχεση του Θεού Κατέβηκε ο Ίδιος για να την Επαναφέρει, με το Κήρυγμα, τα Πάθη, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, Διδάσκοντας ότι «εκείνος που θα με πιστέψει και θα με ακολουθήσει μέχρι τέλους, θα έχει ζωή αιώνια».
«Περίοδος» γυναικών και συζυγικές σχέσεις…
Έρχομαι λοιπόν τώρα να εξηγήσω, για ποιον λόγο ανέφερα προηγουμένως ότι άλλο είναι το Θεάρεστο, άλλο το φυσιολογικό, και άλλο το καθαρό (ή το ακάθαρτο).
Έτσι λοιπόν, η έμμηνος ρύση με τη σημερινή της μορφή δεν είναι κάτι το Θεάρεστο, αφού εάν τελικά το ανθρώπινο γένος παρέμενε μέσα στον Παράδεισο και φυσικά κοντά στον Θεό, σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε ροή ακάθαρτου αίματος από τη γυναίκα, εφόσον δεν θα είχε υποπέσει σε αμαρτία και επομένως δεν θα είχε καμία μεταπτωτική συνέπεια. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν όπως οι Άγγελοι, έξω και πέρα από κάθε μορφής πνευματική, ή σωματική αμαρτία.
Η έμμηνος ρύση όμως με τη σημερινή της μορφή είναι κάτι το φυσιολογικό για την μεταπτωτική γυναίκα, το οποίο αν και πάντα θα παραμένει ένα από τα αποτελέσματα και μία ανάμνηση του προπατορικού αμαρτήματος, εντούτοις εξυπηρετεί την Εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε», την Οποία έδωσε στους πρωτοπλάστους ενώ αυτοί βρίσκονταν ακόμα μέσα στον Παράδεισο.
Τέλος, η έμμηνος ρύση είναι σίγουρα κάτι το καθαρό, ή είναι κάτι το ακάθαρτο;
Πάνω σ΄ αυτό συμφωνούν και Εκκλησία και Επιστήμη παίρνοντας σαφώς αποστάσεις, μια και οί δύο απαγορεύουν την ερωτική επαφή και τις συζυγικές σχέσεις κατά τη διάρκεια «περιόδου» της γυναίκας.
Κι΄ αυτό γιατί πέραν της Θεολογικής απαγόρευσης ήδη από τον Μωσαϊκό Νόμο «επί ποινή θανάτου» μάλιστα για όσους παραβαίνουν αυτή την εντολή. Το νόημα της απαγόρευσης είχε να κάνει με τον κίνδυνο μετάδοσης μικροβίων και νοσημάτων με τα ακάθαρτα αίματα.
Κάτι στο οποίο σήμερα και η Επιστήμη δέχεται απροκάλυπτα ότι πράγματι είναι κάτι παραπάνω από ορατός ο κίνδυνος αυτός, μια και στο παιδί που μπορεί να συλληφθεί, υπάρχει κίνδυνος ασθένειας και κουσουριού πού θα το έχουν μετά οι γονείς επάνω τους σ΄ όλη τους την ζωή και θα κτυπάνε το κεφάλι τους, μιά και για 5 λεπτά ηδονής έφεραν στην ζωή ένα προβληματικό παιδί…».
Εδώ βλέπουμε ότι ο Μωσαϊκός Νόμος και το Δευτερονόμιο πού διασαφηνίζει αυτόν τον Νόμο ήσαν Θεόπνευστες εντολές του Θεού πού «έβλεπαν» πολύ μακριά σε τέτοια θέματα Υγείας τα οποία η Επιστήμη ανακάλυψε σήμερα!