ΜΕ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΦΤΩ ΣΕ...
Μπαίνω συχνά καί διαβάζω διάφορα θέματα στήν ιστοσελίδα σας. Τά βρίσκω ενδιαφέροντα καί μπορώ να πώ ότι συμφωνώ σε αρκετές απαντήσεις... Διάβασα γιά τίς "ιδιαιτερότητες μέσα στόν γάμο" καί γιά τό "κατά μόνας" αμάρτημα θέματα πού απασχολούν κι΄ εμένα... Ο σύζυγός μου μπορεί βέβαια να μή θέλει παρά φύσει σχέσεις όμως με παραμελεί συζυγικά καί καταφεύγω στό "κατά μόνας αμάρτημα...", γιατί δέν θέλω νά πέσω καί στό άλλο θανάσιμο καί φοβερό αμάρτημα τής μοιχείας... Καταλαβαίνω ότι είναι μία αμαρτία, αλλά δυστυχώς δέν μπορώ νά ξεφύγω από αυτό... Πώς θά τιθασεύσω τίς πυρώσεις καί τά σαρκικά πάθη; Μερικές φορές τό προσπαθώ αλλά ο πειρασμός είναι έντονος...
Συγγνώμη, αλλά ντρέπομαι πού βάζω αυτό τό θέμα...
ΧΨΩ....- Κρήτη
Αγαπητή, εν Χριστώ αδελφή, καλησπέρα σας.
Μέσα από την μακρά αντιμετώπιση παρομοίων καταστάσεων πού έχουμε συναντήσει, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το ιδιαίτερο και λεπτό αυτό θέμα πού σας απασχολεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να φύγει από μόνο του χωρίς την βοήθεια του Χριστού ο οποίος και παραγγέλνει: «άνευ εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν!»
Δεν γνωρίζουμε εάν έχετε πνευματικό, και εάν το έχετε αυτό εξομολογηθεί …
Φροντίστε όμως γι΄ αυτό, το ταχύτερο δυνατόν, και κυρίως για την εξεύρεση ενός πνευματικού ιερέως και οδηγού της ψυχής σας ο οποίος να έχει πείρα σε συμβουλές από παρόμοιους πολέμους και καταστάσεις, και όχι απλώς ενός εξομολόγου ιερέως πού είναι άπειρος πνευματικά και δεν μπορεί να οδηγήσει άλλους, παρ΄ όλη την ενδεχομένως καλή του διάθεση…
Πολλές φορές αυτός ο σαρκικός πόλεμος από «ελλειμματική συζυγία» δεν είναι καθ΄ εαυτού από τέτοια έλλειψη, αλλά υποβοηθείται και μεγαλοποιείται από έξωθεν πειρασμούς και φαντασιώσεις, από συζητήσεις με φίλες «πού δεν έχουν πρόβλημα», από τηλεοπτικές ταινίες, φωτογραφίες, και βιβλία, ακόμη και από όνειρα, και γενικώς από κάθε τι πού μηχανεύεται ο εχθρός της ψυχής μας και τα πνεύματα τα πονηρά, για να μας ρίξουν στην αμαρτία και να μας σύρουν τελικά μαζί τους στην αιώνια κόλαση…
Από μία ομιλία ενός μεγάλου λαϊκού Θεολόγου θυμόμαστε την περίπτωση ενός χριστιανού πού έπεφτε σε παρόμοιο αμάρτημα και παρ΄ όλες τις προσπάθειες πού έκανε δεν μπορούσε να το νικήσει.. Μια μέρα λοιπόν, την ώρα πού ετοιμαζόταν ο κόσμος για να κοινωνήσει και αυτός δεν μπορούσε μολυσμένος από το πάθος του να κοινωνήσει, αγανακτισμένος απ΄ αυτό με τον εαυτό του, βρήκε το θάρρος και ομολόγησε δημοσίως και φωναχτά το πάθος του φωνάζοντας 3 φορές :
« Είμαι μαλ…κας».
Από τότε, το δαιμόνιο πού τον πείραζε ( γιατί περί δαιμονίου πρόκειται πού μας παρακολουθεί τι κάνουμε και μας σπρώχνει στην αμαρτία ) δεν τον ξαναπείραξε !
Και αυτός μέν, είχε το θάρρος της δημοσίας εξομολόγησης όπως κάνανε στην αρχαιότητα οί Χριστιανοί πού φωνάζανε μπροστά στον ιερέα και στους παρισταμένους τα αμαρτήματά τους και πού η Εκκλησία αργότερα το απαγόρευσε, για ευνόητους λόγους…
Από εμάς τώρα θέλει κάτι απλούστερο.
Θέλει την ειλικρινή εξομολόγησή μας « πάτερ μου, έφταιξα, γιατί πέφτω σ΄ αυτό και σ΄ αυτό το αμάρτημα. Κάντε μια προσευχή και για μένα…»
Ωραία, σταράτα, τίμια, και ειλικρινά, μια και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι ένα μεγάλο πνευματικό Νοσοκομείο και όχι ίδρυμα συγχαρητηρίων ότι είμαστε καλοί χριστιανοί και μπράβο μας….
Και εάν, παρ΄ όλη την προσπάθεια ξαναπέσουμε, θα σύρουμε ταπεινωμένοι να πάμε πάλι στον πνευματικό και θα του πούμε «πάτερ μου, δυστυχώς ξανάπεσα !»
Και μία, και δύο, και όσες φορές γίνεται μέχρι να μας βαρεθεί ο διάβολος πού μας βλέπει ότι τρέχουμε αμέσως στον παπά και τα λέμε, και μας παρατήσει και γλιτώσουμε!
Και μέχρι, το κυριότερο, μας λυπηθεί ο καλός Θεός βλέποντας τον αγώνα μας και την ταλαιπωρία μας για να σώσουμε την ψυχή μας και μας δώσει ακόμη καί σαρκική απάθεια, ( ούτε κρύο, ούτε ζέστη…) και γλιτώσουμε.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ…
Τιποτένια μας γνώμη είναι, να πάρετε ακόμη και κάποια άλλα μέτρα :
1) Πλήν της Εξομολόγησης που είναι το πρώτο και κυριότερο, να βάλετε «κανόνα» στον εαυτό σας, και σε κάθε πτώση σας να ζητείτε γονατιστή καί ταπεινά το έλεος του Θεού...
2) Η τήρηση των νηστειών της Εκκλησίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση απαλλαγής μας, μια και ο ίδιος ο Χριστός μας λέει : " τούτο το γένος ( των δαιμόνων πού πειράζουν τον άνθρωπο ) ούκ εκπορεύεται ( δεν φεύγει ) εί μη εν προσευχή και νηστεία…» ( Μαρκ. Θ΄ 29 ). Νά θυμάστε ότι κάθε παραβίαση της νηστείας έχει επακόλουθα…
3) Οί αρχαίοι Άγιοι λένε, ότι η αποφυγή κατακρίσεων, καταλαλιών, κουτσομπολιών, κλπ είναι απαραίτητη γιατί συνιστά εσωτερικό εγωϊσμό κρίσεως των άλλων ( και συγκριτικής υπεροχής δικής μας ), και παραχωρεί ο Θεός να ταπεινωνόμαστε δια πτώσεων…
4) Να φυλάμε μάτια και αισθήσεις από οτιδήποτε πονηρό, νά είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν μπαίνουμε στό μπάνιο ( αρχαία βαλανεία όπου εμφωλεύουν πειρασμικοί δαίμονες κατά αρχαίους ασκητές), να κάνουμε αγιασμό στο σπίτι μας τουλάχιστον κάθε δίμηνο και ευχέλαιο μια φορά τον χρόνο, καί εφ΄ όσον είμαστε καθαροί να πίνουμε αγιασμό κάθε πρωϊ...
5) Στην παραμικρή εσωτερική παρότρυνση για την «γνωστή αμαρτία», να λέμε ταπεινά και παρακαλεστικά το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με « και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον υμάς…», παρακαλώντας τον Θεό να μας σώσει από τήν πράξη αυτή...
ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ…
Συζητείστε και το θέμα με τον σύζυγό σας, και εάν υπάρχει ψυχολογική η σωματική αιτία, ψάξτε καί για ιατρική λύση…
Αγαπητή φίλη, βάλτε και έναν Άγιο μεσίτη ( ή μια Αγία πού αγαπάτε), κάνετε και ένα μικρό τάμα, και δεν μπορεί μετά από τόσα πού θα κάνετε θα απαλλαγείτε, για να ειρηνεύσετε κι΄ εσείς στο σώμα, αλλά και να σώσετε και την αθάνατη ψυχή σας…