ΜΑΓΕΙΑ - ΚΑΡΑΤΕ - ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ...




Πρίν αρκετά χρόνια, μιά νύχτα στό Τόκιο, μού έκαναν τήν τιμή, διηγείται ο δημοσιογράφος Γ. Καράγιωργας στό περιοδικό " Τζούντο " , και με οδήγησαν στο γυμναστήριο του μεγάλου καθηγητή Φουνακόσι. 

Ήμουν ενας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους μετά τον πόλεμο,    που του είχε επιτραπεί να εισχωρήσει στο ιερό, όπου διδασκόταν αυτή η σκληρή πολεμική τέχνη. 

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια επίδειξη της δύσκολης τέχνης με τους διασημότερους δεξιοτέχνες της Ιαπωνίας, που αργότερα σκορπίστηκαν στην Αμερική και την Ευρώπη ιδρύοντας σχολές για να διδάξουν το Καράτε. Η πρώτη τους πρόταση έγινε στην Ελλάδα (γιατί άραγε; ). 

Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχαν οί οικονομικές δυνατότητες τότε, για να διατηρηθεί ένας εκπαιδευτής-καθηγητής και έτσι η προσφορά έμεινε αναπάντητη. 

Εκείνη την νύχτα στο Τόκιο είδα τους αθλητές του Καράτε να θρυμματίζουν μ' ένα χτύπημα έντεκα κεραμίδια, ή δέκα ξύλινες χονδρές σανίδες. 

Στο τέλος της επίδειξης ο Φουνακόσι,   που όλη την ώρα παρακολουθούσε την άσκηση απαθής, τυλιγμένος στο μαύρο κιμονό του, μου έκανε υπόκλιση ( ήταν γύρω τότε στα ενενήντα ), και μου έδειξε μια σανίδα. 

-- Ο δάσκαλος σε καλεί να τη σπάσεις μου είπε ο Ιάπωνας συνάδελφος που με είχε μπάσει στο ιερό άντρο. 

-- Ούτε γνωρίζω, ψέλλισα, ούτε υποπτευόμουν ότι υπάρχει το Καράτε. Δεν μπορώ.     

Του ερμήνευσε την άρνηση μου. Εκείνος κούνησε το κεφάλι του. 

--Οχι, επέμεινε, μπορεί καί  πρέπει να το σπάσει... 

Είκοσι ζευγάρια μάτια είχαν καρφωθεί πάνω μου και με κοιτούσαν άφωνα. Δυο Ιάπωνες κράτησαν το χοντρό ξύλο και περίμεναν. 

Χωρίς σκέψη τότε, αλλά με απόφαση να σπάσω  το ξύλο ή το χέρι μου, κάτω από τα ακίνητα ψυχρά τους μάτια, χτύπησα τη σανίδα μιμούμενος την κινησή τους. 

 

 

Ακούστηκε ένας ξερός κρότος και το ξύλο έσπασε, χωρίς να αισθανθώ τον ελάχιστο πόνο. 

 

 

Ο γέρο-δάσκαλος χαμογέλασε. 

-- Αυτό είναι το μυστικό του Καράτε, είπε. 

Θέλησα να επαναλάβω το χτύπημα ενθουσιασμένος από την επιτυχία μου. Αλλά με συγκράτησαν γελώντας ευγενικά. 

--Την φορά αυτή, μου είπαν, θα σπάσεις το χέρι σου. Δεν έχεις πιά αυτοσυγκέντρωση  όπως πρίν...

Τό μυστικό τού καράτε τό αποκαλύπτει ο Φουνακόσι στόν Γ. Καράγιωργα. Είναι  η αυτοσυγκέντρωση, ο διαλογισμός. Είναι όμως, μόνο " αυτός; "

Πώς μπόρεσε άραγε, ο ανίδεος στό καράτε δημοσιογράφος, νά σπάσει τήν σανίδα χωρίς τόν παραμικρό πόνο;

 

Αν δέν είχαν  καρφώσει τά μάτια τους,  ο  Φουνακόσι καί οι μαθητές του επάνω του, λέγοντας ενδόμυχα τίς δαιμονικές  επικλήσεις - προσευχές τους,  (όπως συνήθως στόν διαλογισμό γίνεται ), θά ήταν φύσει αδύνατο νά σπάσει τήν σανίδα.

Οταν γιά ένα δοκάρι  10  εκατοστών χρειάζεται χτύπημα πρέσας ενάμισυ τόνου, σύμφωνα μέ τήν Φυσική καί τούς νόμους της στήν δράση καί αντίδραση, είναι αστείο νά    μιλάμε γιά δύναμη ανθρώπινων χεριών ή  καί  "μέ τά μάτια τους μόνο... ".

            

              
        ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ  ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ  ΜΑΓΕΙΑΣ



Όταν ζούσε ο π.Κοσμάς, ο σύγχρονος αυτός Ιεραπόστολος της Αφρικής, πού σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το 1989 στο Ζαϊρ, μού είχε διηγηθεί κάποια ξεχωριστά περιστατικά , τά οποία καί κατέγραψα.

Σ΄ένα χωριό, όπου υπήρχε Ορθόδοξη ενορία, κατόρθωσε και έβαλε με την βοήθεια του νομάρχη της πόλεως Κολουέζι, ως πρόεδρο του χωριού έναν Χριστιανό. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι πρόεδροι και κυβερνήτες ακόμη, συνδέονται με μάγους ή κάνουν και οι  ίδιοι μάγια... 

Επειδή η μαγεία είναι από αιώνων βαθιά ριζωμένη στην ζωή τών Αφρικανών,  ακόμη και αν βαπτισθούν, πολλοί δεν ξεχνούν τον μάγο. Τόν φοβούνται, υπολογίζοντας την δύναμί του. Ο νέος λοιπόν πρόεδρος εκείνου του χωριού πού ήταν Χριστιανός Ορθόδοξος, θυμήθηκε σε κάποια στενοχώρια του έναν μεγάλο μάγο του χωριού του κι έτρεξε να τον συμβουλευθεί. 

Εκείνος τού είπε, 

-- Δυστυχώς, δεν μπορώ να σέ βοηθήσω.Υπάρχει άλλος μάγος πού είναι δυνατώτερος από μένα. Είναι αυτός πού σε βάπτισε (εννοώντας τον Ορθόδοξο ιερομόναχο π. Κοσμά, πού τον είχε βαπτίσει). 

Και   εγώ σ΄αυτόν δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ούτε καί να τόν πλησιάσω. Σ΄αυτόν θα πάς να σε βοηθήση. Αυτός, είναι ανώτερος από μένα..."

Αυτό, είναι ένα ακόμη, μικρό δείγμα, τής ζωντανής Ορθόδοξης Θρησκείας πού έχουμε...



                               ΜΑΓΙΚΑ  ΙΠΤΑΜΕΝΑ  ΦΕΡΕΤΡΑ...




Έλεγε κάποτε ο π.Κοσμάς, ότι ευρισκόμενος έξω από την πόλι Λικάσι, βρήκε τον δρόμο κλειστό από 500 περίπου άτομα πού έτρεχαν πάνω-κάτω με αλλαλαγμούς τρόμου. 

Μπροστά τους πήγαιναν τέσσερις ιθαγενείς,  λουσμένοι στον ιδρώτα. Κρατούσαν στον ώμο τους τό φέρετρο ενός μικρού παιδιού ερχόμενοι γρήγορα προς το μέρος μας.

Ξαφνικά, μια αόρατη θα έλεγες δύναμη, έσπρωξε όλο τον κόσμο έξω από τον δρόμο με κατεύθυνση προς το νεκροταφείο. Τρέχανε όλοι, γύρω-γύρω με πολύ μεγάλη ταχύτητα, χωρίς να τους πέφτει το φέρετρο, πού φαινόταν σαν καρφωμένο στους ώμους τους. Αυτό γινόταν συνεχώς, για πολύ ώρα.

Ρώτησα τρείς ανθρώπους εκεί γύρω, και μού είπαν τρομαγμένοι, 

--Πάτερ, είναι μάγια. 

Ζήτησα περισσότερες εξηγήσεις, λέει ο π. Κοσμάς, από τον αφρικανό οδηγό μας, και μού είπε, 

--Πάτερ, από μικρό παιδί άκουγα γι΄αυτό το είδος της μαγείας και δεν το πίστευα. Νά, τώρα τό βλέπω και είναι αλήθεια. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις ο πατέρας του πεθαμένου παιδιού πάει στον μάγο και τον πληρώνη, για να του αποκαλύψη ποιος έκανε μάγια στο παιδί του και πέθανε. 

Αυτό πού βλέπουμε τώρα, γίνεται με την μεσολάβηση πονηρών πνευμάτων, πού δεν αφήνουν τους ανθρώπους να πάνε το παιδί στο νεκροταφείο, μέχρι να τους οδηγήσουν σπρώχνοντας ως την πόρτα του ενόχου. Όταν τιμωρηθεί ο αίτιος, πεθαίνοντας από λυντσάρισμα, τότε θα αφήσουν τά πνεύματα τους ανθρώπους να πάνε και να θάψουν το παιδί.

--Καλά, τούς είπε ο π.Κοσμάς, κι΄αυτοί πού βασανίζονται τρέχοντας,  κρατώντας το φέρετρο πάνω τους, γιατί δεν το αφήνουν κάτω;

--Δεν μπορούν, μού εξήγησε ο αφρικανός οδηγός μας, γιατί η κάσα είναι σάν κολλημένη αοράτως επάνω τους, αλλά και γιατί θέλουν κι΄αυτοί να βρεθή ο ένοχος. 

Σέ άλλο περιστατικό άφησαν το φέρετρο κάτω, κι΄αυτό περπατούσε μόνο του στηριζόμενο προφανώς σε δαιμονικές δυνάμεις, έως ότου έφθασε στο σπίτι των ανθρώπων πού είχαν κάνει τα μάγια...

Ζήτησα να διαβάσω μία ευχή στον νεκρό, για να αφήσουν τα πνεύματα ελεύθερους τους ανθρώπους να τον θάψουν, αλλά ο κατηχητής πού ήταν μαζί μου, μού είπε:

--Όχι πάτερ, γιατί αν διαβάσης ευχή θα σταματήσουν τα μάγια και ο πατέρας με τους συγγενείς πού πλήρωσαν τον μάγο, θα μας επιτεθούν γιατί δεν θα αποκαλυφθεί ο ένοχος πού σκότωσε το παιδί τους... 

Βρέθηκα πρό αδιεξόδου σ΄αυτόν τον φαύλο κύκλο δαιμονοκρατίας, έλεγε ο π.Κοσμάς.

Ο κόσμος είχε αρχίσει να αγριεύει. Ανοίχθηκε κάποια διέξοδος και μπορέσαμε και φύγαμε. Περνώντας μερικές μέρες μετά από εκείνο το μέρος έμαθα την συνέχεια. 

Μετά από πολλές διαδρομές φεύγει το φέρετρο στον αέρα και πάει και χτυπάει μια γυναίκα ρίχνοντάς την νεκρή. Αυτή θεωρήθηκε ως ένοχη, όπως είπε και ο μάγος! Τά σώματα παρέμειναν τρείς μέρες πεσμένα το ένα πάνω στο άλλο, και θάφτηκαν κατόπιν επεμβάσεως του στρατού!…



ΝΥΚΤΕΡΙΝΗ  ΜΑΚΑΒΡΙΑ  ΠΤΗΣΗ...





Ένας από τους ιερείς τής ιεραποστολής, ο π. Ρωμανός, μας αφηγείτο ότι, στον στρατό πού είχε υπηρετήσει, είχε δεί μια γυναίκα στά κρατητήρια, η οποία στην ανάκριση έλεγε, πώς ταξιδεύοντας νύκτα με το αεροπλάνο της, από την Κανάγκα στο Λουμπουμπάσι, κάπου 2.000 χιλιόμετρα, έπεσε στο χωριό Φουγκουρούμε , όταν ξέμεινε από βενζίνη... 

Είχε αποκαλύψει ότι το αεροπλάνο της, ήταν ένα κοτσάνι από καλαμπόκι δεμένο στην κοιλιά της με δυό φτερά δεξιά κι΄αριστερά από κότα. Η…βενζίνη της ήταν το αίμα ενός μικρού παιδιού, βαλμένο στο καλαμπόκι, πού με τις μαγείες δαιμόνων πετούσε από το ένα μέρος στο άλλο μεταφέροντας σκοτεινούς επιβάτες και μόνο για κακούς σκοπούς…

Αδελφέ μου Κωνσταντίνε, έγραφε σε ένα του γράμμα ο π.Κοσμάς,

είναι γεγονός ότι η μαγεία εδώ κάτω στην Αφρική, είναι κάτι το ζωντανό και με τρομερά αποτελέσματα. 

Προχθές στο Λικάσι, Κυριακή των Βαϊων, 200 μέτρα από τον Ναό μας, βρέθηκε μέσα στα χόρτα ένα δωδεκάχρονο αγοράκι νεκρό. Τού είχαν βγάλει το αίμα για να κάνουν διάφορα μάγια… Ολοι σχεδόν οι Αφρικανοί ζούν κάτω από τον φόβο του μάγου. 

Για την ώρα δεν έχω βρεί ούτε έναν Χριστιανό που να μη τρέμει από τον μάγο. 

( Μιλούσε βέβαια, γιά επιπόλαιους Χριστιανούς, πού αφού τρέχανε στους μάγους, πέφτανε καί και οι ίδιοι μετά, στα δίκτυα τών μάγων ).

Όμως, τούς σωστούς Χριστιανούς, δεν μπορούν να τούς πιάσουν τα μάγια...

( Από τό βιβλίο " ΜΕΓΑΣ ΕΙ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ " 

τού μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη, εκδόσεως του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», Θεσσαλονίκη 1996).



ΕΝΑΣ  ΙΕΡΕΑΣ  ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ...

                                                  

Ως πνευματικός, έχοντας εξομολογήσει χιλιάδες ανθρώπων πάσης τάξεως, ηλικίας, μορφώσεως, φύλου, και επαγγέλματος,  διαπίστωσα ότι το θέμα της μαγείας είναι μια μεγάλη και εκτεταμένη πλέον κοινωνική πληγή.Είναι μια τέχνη με την οποία άνθρωποι πού έχουν παραδώσει την ψυχή τους στα πονηρά πνεύματα, τά καλούν να τους βοηθήσουν, είτε για “καλό”( όπως στην ανοησία τους πιστεύουν ), είτε για κακό όπως και πράγματι είναι. 

Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι τόσο στην μαγεία όσο και στην μαντεία υπάρχει μεγάλη και απροσδιορίστου εκτάσεως απάτη!

Η ίδια άλλωστε λέξη " Μαγεία", είναι λέξη αρχαία Σανσκριτική και σημαίνει απάτη!

Ρώτησα, σαν εξομολόγος, αρκετούς από αυτούς πού μετανοημένοι για τα έργα τους ερχόσαντε να εξομολογηθούν, και οι ίδιοι μού έλεγαν ότι δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα από μαγεία, αλλά απλώς εξαπατούσαν τους αφελείς για να τους πάρουν χρήματα.  

Πρέπει όμως να ομολογήσω, ότι εκτός από τους αγύρτες, και είναι πάρα πολλοί, υπάρχει και  πραγματική μαγεία.

Υπάρχουν άτομα, άνδρες και γυναίκες, οί λεγόμενοι " μάγοι ή μάγισσες " , πού έχουν παραδώσει, ακόμη και με συμβόλαιο , την ψυχή τους τελείως στον άρχοντα του σκότους, επικαλούμενοι τα πονηρά πνεύματα, για να κάνουν κακό στους άλλους…

Συνήθως οι επικλήσεις αυτές γίνονται την νύκτα στις ερημιές, σε λαγκάδια, σε σταυροδρόμια, σε ταράτσες σπιτιών, κλπ.

Εκεί συνήθως η μάγισσα βγάζει τα ρούχα της,σημειώνει σταυρό στο χώμα και τον πατάει, βεβηλώνοντάς τον, για να καλέσει τα πνεύματα...

Αν δεν βεβηλώσει τον Τίμιο Σταυρό και τα ιερά, γιά να αποδείξει  μέ τόν τρόπο αυτό ότι ανήκει στό σκότος, αυτά αρνούνται να τον ακούσουν. 

Είναι δε τρομακτικό πράγμα όταν παρουσιάζονται τα πονηρά πνεύματα…

Μού διηγείται εξομολογούμενος: 

" Παρακινήθηκα από άλλους , για κάποιο προβλημά μου, να πάω σε μάγισσα για να κάνη κάπου μάγια. Επειδή δεν της είχα εμπιστοσύνη, θέλησα να πάω μαζί της την ώρα πού θα τα έκανε. Μού είπε να μη πάω. Εγώ επέμεινα και πήγα...

 Πήγαμε τα μεσάνυκτα σε μια ερημιά. Με άφησε σε ένα μέρος και αυτή προχώρησε... 

Εγώ παρακολουθούσα. Εκαμε στη αρχή κάποια από τα δαιμονικά της. Εβγαλε και τα ρούχα της. Με κάποιες περίεργες κινήσεις και σχήματα καλούσε τους δαίμονες. Την παρακολουθούσα κουνώντας το κεφάλι μου για τις ανοησίες πού έβλεπα. 

Σε λίγο όμως, ακούω τρομερούς συριγμούς, πού διαρκώς δυνάμωναν... 

Κατόπιν έβλεπα από παντού να πέφτουν στο έδαφος με δύναμι κάτι μαύρα πλάσματα, σαν γάτες και σκυλιά . 

Τρόμαξα!

Είπα όσες προσευχές ήξερα από τον φόβο μου. Λίγο ακόμη και θα πάθαινα συγκοπή. 

Χριστέ μου, έλεγα, σώσε με απόψε, και δεν το ξανακάνω…». 

Να σημειώσουμε ακόμη ότι αρκετές φορές τά ίδια αυτά πνεύματα κακοποιούν και δέρνουν τους «φίλους» τους τους μάγους. Τους σαπίζουν κυριολεκτικώς στο ξύλο! 

Υπάρχουν δύο είδη μαγείας: 

Ή λευκή και η μαύρη, χωρίς όμως καμμία  διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. 

Δυστυχώς όμως πολλοί καταφεύγουν, όχι στην Εκκλησία για να τους λύσει τα μάγια, αλλά στους μάγους, στα μέντιουμ, και στις μάγισσες.

Και εκεί δυστυχώς, αντί να λυθούν, δένονται χειρότερα.

Καί αν προς στιγμή φανεί, κάποια βελτίωση, για νά δώσεις εμπιστοσύνη νά συνεχίσουν, τό τελικό αποτέλεσμα, ακόμη καί μετά από κάποιον καιρό δήθεν καλυτέρευσης, θα είναι τραγικό. 

Και σ΄αυτή τήν ζωή και στήν άλλη…